در جوار خودم به تماشای بمب یک عاشقانه نشستم.
فیلمی جذاب، که از سال‌های موشک‌باران روایتی متفاوت را به تصویر می‌کشید. گاهی شبیه میترا و ایرج قصه می‌شویم. ترس از ابراز احساس باعث می‌شود دیگری را با بی‌تفاوتی نابود کنیم. مثل حبس پرنده در قفس از ترس پریدن. آدم باید حرف بزند، تکلیفش را روشن کند، احساسش را بگوید، توضیح دهد حال آشفته‌اش را. نباید صبر کنیم، تا ظرفیت وجودمان مثل بمبی منفجر شود که بفهمیم عاشق هم هستیم و قلبمان به امید حضور دیگری می‌تپد. احساس خوشبختی را خودمان ایجاد می‌کنیم. خوشبختی کالایی نیست که در فروشگاه آن را بخریم.

باید شبیه تو شد. امروز خیلی‌ها سعی کردند تا شبیه تو شوند. جان به کف ایستادند برای امر به معروفی که حفظ جان انسانهاست. دل کَندن از دوست‌داشتنی‌ها برای‌شان سخت‌ است.
احساس‌شان پنهان مانده پشت ماسک‌ها و تنها چشم‌هایشان با ما حرف می‌زند. این‌ روزها چشم‌ها کارشان زیاد شده علاوه بر نگاه می‌خندند، گریه می‌کنند، امید می‌دهند.
ولادتتان دلشاد‌مان می‌کند، چون لطف خدا بود که ارباب ما شدید و به قول سردار"ما ملت امام حسین علیه‌السلام"شدیم. دعا کنید شبیه شما شویم.
التماس دعا

عبا بر سر کشیدی و زار زدی، چشمان ما هم تَرشد. برادر مرثیه نخواندی اما همین تصویر دل‌مان را در سینه لرزاند.
کوه غم افتاد روی شانه‌هایت، کمرت خم شد و روی زمین نشستی. آمده بودی به رسم همدلی جوانه‌ی امید بکاری توی دل‌های فشرده از غم.
تیمارشان کردی جان‌های بی‌رمق را.
برادر موج غم‌هایت به ساحل قلب‌های ما هم رسید. همسرجوانت، طفل نادیده‌ات و جای‌خالی‌شان.
هر چه این روزها لب گزیدم تا گریه نکنم، بهانه‌ای شدی برای هق‌هق.???
#محمد_مداح
#طلبه
#جهادگر
#قم
#کرونا

#به_قلم_خودم
روضه‌ها همیشه شنیدنی نیستند، گاهی می‌بینی و گاهی هم احساس می‌کنی.
مثل مادری که می‌گوید، کودک شش ماهه‌ام روضه‌ی مجسم است. نگاه می‌کنم و دلم کباب می‌شود.
زنی که قرار بوده کودکی را به این دنیا بیاورد، اما…!
شیری هست ولی کودکی ندارد تا به آغوش بکشد.
مادری که کودک از دست داده و فقدانی آزار دهنده هم‌نشینش شده است.
ما زن‌ها، این‌ها را دیدیم و حس کردیم. اشک‌هایمان جاری شده و دل‌ها به خروش آمده است.
همه‌ی این‌ها به داغِ‌دلِ چون شقایقِ رُباب نخواهدرسید!

الی الحبیب: سرمشق هایی برای حبیب شدن
مولف : سید علی اصغر علوی
ناشر کتاب : بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق (علیه السلام)
سال نشر : 1393
تعداد صفحات : 173
توضیحات:
چرا حبیب؟
حبیب تمامی ندارد چون با قرآن و حسین(علیه السلام) است. چون قرآن و حسین تمامی ندارند پس همراهان آن دو هم تمامی ندارند. از حبیب به وسعت قرآن و حسین می شود حرف زد.

حبیب شاگرد خصوصی امام حسین(علیه السلام) است. وقتی از حبیب تعریف می کنی، یعنی از کسی تعریف می کنی که امام به پایش شکسته شده است. وقتی از حبیب تعریف می کنی دل امام را می بری.