#به_قلم_خودم
صورت پنجره‌ی دل است، مثل چشم‌ها.
ماسک، انگار پرده‌ای آویخته بر این پنجره است.
دیروز در اولین جلسهٔ اولیا و مربیان مدرسه با شنیدن سخنان گوهربار مدیر مدرسه، ابتدا قلبم فشرده شد بعد صورتم اندوهگین؛ اما از پشت ماسک نمایان نبود.
آن روز که خانم پاشاپور پستی در رابطه با مدارس شاهد گذاشت خواندم؛ عمیق هم خواندم. دردی که دچارش هستم دیروز مضاعف شد.
خانم مدیر گفتند: «در این مدرسه اول حجاب ملاک من برای پذیرش بچه‌های شما بوده، بعد نماز.»
انگار گرا می‌داد خواستی از این سهمیه استفاده کنی، یک قواره پارچه بینداز روی دوش خودت و دخترت؛ بقیهٔ چیزها حل می‌شود. اولویت بندی‌اش بیشتر بر غمم افزود.
دلم می‌خواست بروم و بلندگو را از دستش بگیرم؛ بگویم: «هر چیزی مقدم بر نماز شود اساس ندارد خواهر! نماز است که انسان را دور می‌کند از بدی‌ها. البته اگر باور داری.»
نامگذاری یک مکان به نام شهید تقدس نمی‌آورد. این راه شهید و عمل اوست که مقدس است‌.
✍ ?#بهار_سمنان

بسم رب الحسین
برای مرد میدان
دلنوشته‌ی دخترم
#به_قلم_خودم

در میدان ایستاده، نگاهش به گرگها و حریصان خاک وطن است. صلابت او دل آنها که با چشم طمع می نگرند می‌لرزاند دلشان را، وجودشان را ،بنیان شان را. نخست به مردم.کودکان در دل اقتدارش را تحسین میکنند لبخندش مصداق آیه الا بذکرالله تطمئن القلوب برای مردم کشورش است. مردم دوستش دارند مردم را دوست دارد به عشقشان شبانه روز در جبهه نبرد می‌کند. آخرین بار چهارشنبه نگاه خانواده بدرقه اش کرد به مقصد بغداد. به خیال دشمن با کشتن سردار می‌تواند شکست میهن ما را ببیند خوش خیال ها نمی دانند تازه تکثیر شده تکثیر در تمام کسانی که روز جمعه سیزدهم دی ماه حوالی 1:20 احساس یتیمی کردند و بغضی ایجاد شد که تا دنیا هست با آنها زندگی می‌کند بزرگ میشود و میشکند ودوباره رشد میکند قلبشان زخم روی زخم شده همواره منتظر انتقام سخت هستند.گاهی با خود فکر میکنم دشمنان مگر جز دو سه تا شخصیت کارتونی قهرمانی دارند که داغ شان را بر دل آنها بگذاریم. شاید شما هم فکر کرده باشید به این موضوع ساده بگویم از ترسویی و بی ارزشی دشمن همین بس که دلش را نداشت رو در رو با او مبارزه کند
حاج قاسم خوش به حالت که مثل علمدار دستانت و مثل ارباب سرت و مثل مادر سادات شبانه دفن شدی.
این روزها که نزدیک سالگرد سردار است. یعنی365 روز است که حاج قاسم را نداریم. 365 روز است روز خوش ندیدیم.
بگذریم،داشتم میگفتم:این روز ها تنها جمله ای که کمی روی داغ دلمان مرهم شده این جمله است: رفته سردار نفس تازه کند برگردد
ان شاءالله…

دفاع مقدس برای من تعریف خاصی دارد. اینکه بیایی و برای کسانی که ندیده‌ای، برای آرامش‌شان، برای زنده ماندن هدفت جانت را فدا کنی رنگ تقدس به آن بخشیده و خداوند اینگونه جان‌نثاری‌ها را دوست دارد. شاید به خاطر همین علاقه‌ی خدا به شهید است که ما هم شهید را دوست داریم. رنگ علاقه‌ی خدا پاشیده به وجود تک‌تک ما.
عموی شهیدم را ندیده دوست دارم، درست مثل سایر همرزمانش.

باید شبیه تو شد. امروز خیلی‌ها سعی کردند تا شبیه تو شوند. جان به کف ایستادند برای امر به معروفی که حفظ جان انسانهاست. دل کَندن از دوست‌داشتنی‌ها برای‌شان سخت‌ است.
احساس‌شان پنهان مانده پشت ماسک‌ها و تنها چشم‌هایشان با ما حرف می‌زند. این‌ روزها چشم‌ها کارشان زیاد شده علاوه بر نگاه می‌خندند، گریه می‌کنند، امید می‌دهند.
ولادتتان دلشاد‌مان می‌کند، چون لطف خدا بود که ارباب ما شدید و به قول سردار"ما ملت امام حسین علیه‌السلام"شدیم. دعا کنید شبیه شما شویم.
التماس دعا