وقتی وی پنهانی میرود سراغ چمدان و داخلش را وارسی می‌کند. همه چیز را میریزد به هم مثل اوضاع این روزهایمان، تو باید مرتبش کنی.
زیپ چمدان را کشیدم پارچه‌ها به هم پیچیده بود.
این بقچه‌‌ی گلدوزی شده به دستان مادر، رنگ سفید پاشید به تاریکی آسمانِ ابریِ اتاق.
چه هنرهایی هست که نیاموختم مثل همین یکی.
پارچه‌ها تک‌تک تا شدند و رفتند در پستوی خانه. کی دوباره باز خواهند شد؟
شاید زود، شاید دیر…

من یک مادر هستم.
گاهی از عصبانیت به انفجار می‌رسم و گدازه‌های خشم دامن دور و برم را می‌گیرد.
گاهی شادم
گاهی…
گاهی…
من یک انسانم
با
خشم
عشق
حرص
مهربانی
من یک مادر هستم.
چشمانم را می‌بندم و دوباره باز می‌کنم
و اتفاقی نو آغاز می‌شود.

▪️▪️
نفحه ی باغ بهشت، عطر تن مجتباست
محفل کروبیان، انجمن مجتباست

در همه جا، بوی عشق گر رسد از کوی عشق
نافه آهوی عشق از ختن مجتباست

خرمی از خوی اوست، رنگ گل از روی اوست
بوی سمن گر نکوست، از چمن مجتباست

جمله ی اهل وفا، ریزه خورِ خوانِ او
ریشه جود و سخا، در سخن مجتباست

تاب فراق رسول، مرهم داغ بتول
در شب تار علی پیرهن مجتباست

کاش فلک کور بود تا که نبیند به غم
آن همه تیرِ ستم بر بدن مجتباست

شاه شهیدان حسین، تشنه لب و بی کفن
در صدد بوسه ای بر کفن مجتباست

جای قَرَن، از بقیع کاش نسیمی رسد
زان که اویس دلم در یمن مجتباست

در تن دین، جان از اوست رونق احسان از اوست
گرمی بازار حُسن، از حسن مجتباست…
افشین علا

#حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها
#کوتاه_نوشت

ما روشنیم به نور خانواده‌ی تو در شب تاریک.

و آنگاه که خوشه‌ها مانند لوستر از شاخه‌ها آویزان شدند.
نور و درخشش را دیدم.