و آنگاه که خوشه‌ها مانند لوستر از شاخه‌ها آویزان شدند.
نور و درخشش را دیدم.

خوشه‌های تاک آویخته بر شاخه‌ی درخت با وزش نسیم تاب می‌خوردند. برگ‌ها بر سرشان چترِ سایه کشیده بودند. این داستان دنباله‌دار عصرگاه باغچه‌ی کوچک حیاط بود. من اما برای چند لحظه سکوت را نفس کشیدم، فقط نگاه کردمشان با خیالی بی‌دغدغه‌تر از ذهن شلوغ این روزهایم.