1⃣در حمام ابتدا دست و پا را با اب تماس دهید نه سر را،اگر ابتدا سر را با اب تماس بدهید،باعث سردرد و کاهش حافظه و باعث ریزش مو و سردی بدن می شود.

2⃣با استفاده از روایات اول باید دست و پا را با اب تماس داد بعد کمی اب مزمزه کرد بعد تنه را خیس کرد و در اخرین مرحله سر را خیس کرد.

3⃣یک دفعه زیر اب داغ رفتن خوب نیست شستشو را باید از اب ولرم شروع کرد و کم کم داغ کرد.

4⃣حتما باید در حمام نشسته باشید ایستاده حمام کردن اصلا مطلوب نیست.(با استفاده از روایات و منابع طب سنتی)

5⃣سنگ پا زدن در حمام موجب دفع سموم بدن و فواید بیشماری دارد و توصیه شده است.

خداوند روزی رسان است، اما…

مرد ساده لوحی مكرر شنیده بود كه خداوند متعال ضامن رزق بندگان است و به هر موجودی روزی رسان است.
به همین خاطر به اين فكر افتاد كه به گوشه مسجدی برود و مشغول عبادت شود و از خداوند روزی خود را بگیرد.
به این قصد یک روز از سر صبح به مسجدی رفت و مشغول عبادت شد همین كه ظهر شد از خداوند طلب ناهار كرد.
هرچه به انتظار نشست برایش ناهاری نرسید تا اینكه زمان شام رسید و او باز از خدا طلب خوراکی برای شام كرد و چشم به راه ماند.
چند ساعتی از شب گذشته بود، درویشی وارد مسجد شد و در پای ستونی نشست و شمعی روشن كرد و…
از کیسه خود مقداری نان و خورش و چلو بيرون آورد و مشغول به خوردن شد.
مردک كه از صبح با شكم گرسنه از خدا طلب روزی كرده بود، در تاريكی و با حسرت به خوراک درويش چشم دوخته بود.
ديد درويش نیمی از غذا را خورد و عنقریب باقیش را هم خواهد خورد.
بی اختيار سرفه ای كرد.
درويش تا صدای سرفه را شنيد گفت:
«هركه هستی بفرما پيش»
مرد بينوا كه از گرسنگی به خود می لرزید پيش آمد و بر سر سفره درويش نشست و مشغول خوردن شد.
وقتی سير شد درويش شرح حالش را پرسيد و آن مرد هم حكایت خودش را تعریف كرد.
درویش به او گفت:
فكر كن اگر تو سرفه نكرده بودی من از كجا می دانستم كه تو اینجایی تا به تو تعارف كنم و تو هم به روزی خودت برسی!؟

در این شكی نيست كه خداوند روزی رسان است،
اما يك سرفه ای هم بايد کرد!

#حکایت

?رمز عبور از فتنۀ شدیدتر از دجال چیست؟

?با همۀ پیچیدگی‌های فتنه‌های آخرالزمان، بسیار ساده می‌شود از این فتنه‌ها عبور کرد، چون خدا در امتحانات سخت، امکانات زیاد هم می‌دهد.

?معلوم است اگر کسی اهل‌بیت(ع) را دوست داشته باشد، بیشتر می‌تواند مردم را منحرف کند و اگر عالم دینی هم باشد، خیلی بیشتر!

?مشخصۀ فتنه‌های آخرالزمان «حمایت دشمنان خارجی» از این فتنه‌ها است.

?رمز عبور از فتنۀ شدیدتر از دجال در کلام امام رضا(ع): ببینید چه کسانی با دشمن، دوستی می‌کنند؟

?اگر نمی‌توانی دوستان اهل‌بیت(ع) را بشناسی، لااقل دشمنان اهل‌بیت(ع) را که می‌توانی بشناسی! داعش، آمریکا و…

?وقتی داعشی‌ها کشته می‌شدند، برخی می‌گفتند: چرا هواپیمای روسیه از اینجا بلند شد و داعش را زد؟!

?علیرضا پناهیان- ۹۵.۷.۲۲
?سالگرد حماسۀ ۹دی و عبور از فتنۀ ۸۸ گرامی‌باد.

??

?گذشت كريمانه?

يكي از زيباترين نمودهاي اخلاقي در وجود هر مؤمني بلكه هر انساني و هر جامعه اي عفو و بخشش است.
انسان هاي بخشنده به خداوند نزديك ترند.
جايگاه عفو و گذشت تا به حدي است كه پيامبر اكرم ص اهل مكه را بعد از فتح مكه بخشيد. آن هم بخشيدني كريمانه و بزرگوارانه. فرمود:( اذهبوا فأنتم الطلقاء) برويد كه آزاديد.
از كساني درگذشت كه ٢١ سال از ٢٣ سال بعثتش با تمام قوا با او جنگيدند.
حتي نداي انتقامي كه از سوي برخي سپاهيانش شنيده مي شد را با سخن امروز روز رحمت و گذشت است خاموش نمود.
اميرالمؤمنين علیه السلام در حكمت يازدهم نهج البلاغه مي فرمايد:
(اذا قدرت علي عدوك فاجعل العفو عنه شكرا للقدرة عليه)
هنگامي كه بر دشمنت پيروز شدي، شكرانه اين غلبه را عفو و گذشت از او قرار بده (و دست به انتقام نگشا)
در روايت زيباي ديگري از امام باقر عليه السلام آمده است: ندامت در بخشش بهتر و راحت تر است از ندامت و پشيماني در مجازات.
يعني حتي اگر انسان متوجه شد در بخشيدن، اشتباه كرده و كسي كه مورد بخشش قرار گرفته شايسته بخشش نبود ، اين بهتر و سزاوارتر از اين است كه كسي را مجازات كنيم و متوجه شويم كه مجازاتش به حق و حقيقت نبوده است.
علاوه بر اينكه اميرالمؤمنين علیه السلام در عهدنامه معروفش به جناب مالك اشتر مي فرمايد: “لاتندمنّ علي عفو” يعني اگر كسي را بخشيدي، ديگر پشيمان نشو.
زيباترين نوع بخشش هم جايي است كه شخص بخشنده در اوج قدرت و اقتدار و بخشيده شده هم در دشمني و خصومت از هيچ كاري فروگذار نكرده و امروز در دره ضعف و ناتواني گرفتار آمده باشد. چنانكه گذشت و بخشش پيامبر ص در روز فتح مكه همينطور بود.
نمونه هاي فراواني را در زندگي انسان هاي بزرگ و كريم در صفحات تاريخ سراغ داريم كه اساسا بخش اصلي بزرگي و عظمت آنان مربوط به همين رفتار بزرگوارانه آنان است و نه صفات ديگر.
بقول شهيد مطهري ره : افراد بزرگ زيادند اما بزرگوار اندك.
و به تعبير يكي از نويسندگان معاصر: خرده اي فضيلت از خرواري فضل بهتر است.

البته در باب بخشش و گذشت، به اين چند نكته نيز بايد توجه داشت.

اولا؛ بخششِ خطاكار، نشانه بزرگي و بزرگواري شخص بخشنده است.

ثانيا؛ خطاكارِ سياسي با خطاكار اخلاقي فرقي نمي كند چون فرموده اند ديانت ما عين سياست ماست. البته اگر چنين باشد.

ثالثا؛ ارزش بخشش به كريم العفو بودن است يعني منتظر عذرخواهي رسمي خطاكننده نباشيم تا او را با خاك مساوي و سپس ببخشيم. همين كه احساس ندامت يا علائم آن را در وجود خطاكار ديديم كافي است.

رابعا؛ براي بخشيدن بايد دنبال بهانه بود. درست مثل پدري كه براي بخشيدن فرزند خطاكارش، زمينه عذرخواهي را نيز خودش فراهم مي كند، نه آنكه فرزند را در موقعيتي قرار دهد كه او خطاي بيشتر و خصومت عميق تري را ايجاد كند.

خامسا؛ اميرالمؤمنين عليه السلام فرمودند: “الناس بأُمَرائِهم أشبَه بآبائِهم”
در زمينه بخشش نيز، مردم هر جامعه اي بخشيدن را از بزرگان و رهبرانشان مي آموزند. هر گاه حاكمان و قدرت مندان، از خطاي بزرگي در گذشتند، مردم نيز در نزاع هاي كوچك و بزرگ ، در خيابان و خانه، در برزن و بازار ، در مسايل مالي و حالي و…. ، اهل عفو و بخشش مي شوند.

سادسا؛ خيال اينكه عفو و گذشت، ممكن است خطاكار را پر رو كند و او را بر خطايش استوار بدارد ، همان خيال است.

سابعا؛ عفو بي مورد و بخشش بيجا هم داريم كه جاي سخنش جاي ديگري است.

ثامنا ؛ هر كس انتظار عفو و بخشش از خداوند در مورد خطاها و گناهانش را دارد بايد ببخشد تا بخشيده شود كه پيامبر ص فرمود: “ارحم ترحم”
و……..

به اميد روزي كه مهمترين صفت مسلماني كه بعد از ايمان، گذشت و بخشش است بيش از پيش برخوردار شویم و يكان يكان مردم نيز پا جاي پاي بزرگان بگذارند.

?بیا بیا و زودتر هم بیا
که خدایی که ما به مردم نشان داده ایم
دارد یکی یکی مردم را
فرار می دهد از دین تو.

?بیا بیا و زودتر هم بیا
که ما جنگی راه انداخته ایم
میان مردم و خدا.
مردم، خدای ما را نمی پذیرند
و هر چه با رعب آتش و وحشت دوزخ
می خواهیم خداییِ خدایمان را تثبیت کنیم
نمی شود که نمی شود.

?زودتر اگر نیایی
نمی‌دانم وقتی بیایی
مردم چه می کنند با تو و خدای تو
آخر ما به نام خدای تو
داریم خدای قلابی خودمان را
به خورد مردم می دهیم.
با این آشفته بازاری که ما درست کرده ایم
نمی دانم اگر بیایی و حرف از خدا بزنی
مردم چه خواهند کرد با تو.

?مردم دارند کافر می شوند به خدای نچسبِ ما
و کار تو دارد روز به روز سخت‌تر می شود
زودتر اگر نمی آیی
زبانمان را لال کن
تا توان حرف زدن در بارۀ‌ خدا را از دست بدهیم
یا ما را رسوا کن
تا همه بدانند خدایی که ما به آن نشان داده ایم
بُت خیالی ذهن ماست
اصلاً چنین خدایی وجود ندارد.

?خدای تو مثل و مانندی ندارد
اما خدای ما مثل خود ماست؛ البته کمی بزرگ‌تر.
ما خودمان را باد کردیم و هوا کردیم
بعد آن خودِ بادکرده را
به مردم نشان دادیم و گفتیم:
«این خداست.
سر خم کنید در برابرش.
بترسید از او»

?و مردم هر چه در این خودِ بادکرده ریز شدند
و نگاهشان را تیز کردند
خدا را ندیدند که ندیدند.

?ما مردمی را که از این خدا فراری‌اند
خداگریز نامیدیم
و خودمان را خداپرست.
و فریاد کشیدیم در میان مردم
که تو هم همان خدایی را می پرستی که ما می پرستیم.

?مردم تشنۀ خدای تواند
و از خدای ما خسته اند.
ما هم خودمان از خدای خودساخته مان خسته ایم.
زود باش
تا مردم باور نکرده اند که خدای تو و ما یکی است بیا
که اگر باور کردند
معلوم نیست دیگر منتظر تو بمانند.