‍ دیشب دلم یاد مرگ کرده بود
و داشتم به تو می‌گفتم
اگر بی‌خداحافظی با تو از دنیا بروم
دلم می‌ماند این جا
و در آن دیار محروم می‌شوم از آرام و قرار.

در همان لحظه‌هایی که داشتم
از ترسِ مرگِ بی‌خداحافظی می‌گفتم
دوستم داشت با مرگ دست و پنجه نرم می‌کرد.
صبح که بلند شدم
خبر رفتنش مبهوتم کرد.

آقا!
مرگ، شتری است
که درِ خانۀ همه می‌نشیند.
فاصلۀ این شتر تا خانۀ من چه‌قدر است
نمی‌دانم.
امّا می‌دانم این شتر را جرَسی نیست.
بی‌خبر می‌آید و پشت در خانه می‌نشیند
و فرصتی نمی‌دهد
بی‌اجازه آدم را سوار می‌کند و می‌برد.
اذن این شتر دست توست
بگویی نرو، نمی‌رود.
بگویی بایست، می‌ایستد.
بگویی سوار کن،‌ بی‌وقفه سوار می‌کند و می‌برد.

مهربانم!
هر وقت مرگ من فرا رسید
کمی قبلش
یا خودت خبرم کن
یا به او بگو وقتی که آمد
کمی حوصله کند، فقط کمی.

می‌دانی که من عادت ندارم
تو را قسم دهم به آنچه دلت را می‌شکند
امّا دوست دارم در فرصتی که تا مرگ دارم
اگر دیدم نیامدی
تو را قسم بدهم به آن که هیچ گاه قسمت ندادم.
چه قسمی، بماند
امّا همین قدر بگویم
قسمم از جنس مادر است.
قسم می‌دهی که در دم آخر
فرصتی برای خداحافظی با خودت به من بدهی
من تو را ببینم و بروم.

شبت بخیر ارباب!

#بهانه_بودن
#شب_بخیر
#مادر
#محسن_عباسی_ولدی

‍ به هر کسی جز تو دل بستم.
اشتباه کردم.
سفرۀ دلم را پیش هر کسی جز تو باز کردم.
اشتباه کردم.
به همه اعتماد کردم، جز تو.
اشتباه کردم.
به دنبال رضایت همه دویدم، جز تو.
اشتباه کردم.
به فکر قضاوت همه در بارۀ خودم بودم، جز تو.
اشتباه کردم.
حالا می‌خواهم دل از همه بکَنم و به تو دل ببندم.
اشتباه که نمی‌کنم؟
و می‌خواهم سفرۀ دلم را فقط پیش تو باز کنم.
اشتباه که نمی‌کنم؟
می‌خواهم ستون اعتماد زندگی‌ام تو باشی.
اشتباه که نمی‌کنم؟
و می‌خواهم برای به دست آوردن رضایت تو
راه زمین تا آسمان را بدَوَم.
اشتباه که نمی‌کنم؟
دیگر حنای قضاوت هیچ کس برایم رنگی ندارد جز تو.
اشتباه که نمی‌کنم؟

آقا!
شب آرام آرام دارد به نیمه نزدیک می‌شود
و باز هم من
پنجه در پنجۀ تاریکی انداخته‌ام
و نمی‌دانم تا کی توان ایستادن
در برابر تاریکی را دارم.
تو می‌توانی درستیِ عزمِ جزم شده‌ام را
با یک شب بخیر امضا کنی
تا توانم برای مبارزه با ظلمت
به اندازۀ چند کهکشان شود.

شبت بخیر مهربان من!

#بهانه_بودن
#شب_بخیر
#محسن_عباسی_ولدی

مَثَل خدای تو کسی است
که خودش را بکند آینۀ او.
صفات خدای تو را ببیند
و یکی یکی آنها را در خودش تجلّی دهد…

?چقدر دنیا نیاز دارد به مَثَل‌های خدای تو
می خواهم مَثَل خدای تو شوم
کمکم کن آقا!

#بهانه_بودن
#درس
#محسن_عباسی_ولدی

مناجات فاطمیه

بهار بندگی ام را خودم خزان کردم
گناه کردم و از کرده ام زیان کردم

چقدر دل، سرِ آمال خویش آزردم
چه کارها که برای دو لقمه نان کردم

رضای صاحب خود را نکرده ام منظور
نگاه بر سخن و حرف این و آن کردم

به جای خیر فقط دردسر شدم عمری
همیشه خون به دل صاحب الزمان کردم

مرا گرفت به آغوش و زیر و رویم کرد
همین که وضع بدم را کمی بیان کردم

هزار بار زمین خوردم و خدا را شکر
هزار بار توسل بر آسمان کردم

مرا همیشه دعا کرد و مهربان تر بود…
از آن چه در همه ی زندگی گمان کردم

همین که فاطمه گفتم مرا خرید آقا
قسم به فاطمه صد بار امتحان کردم

دم غروب غریبانه گریه و زاری
برای غربت آن قبر بی نشان کردم

پرش شکسته پرستو و در قنوتش خواند:
هوای پر زدن از بین آشیان کردم

برای آن که نبیند علی چه شد دستم
سه ماه بازوی خود را از او نهان کردم

#محمد_جواد_شیرازی
#امام_زمان_عج_مناجات

‍ گاهی که خسته‌ام
خسته به قدری که اختیار چشم‌هایم
دیگر دست خودم نیست
و چشم‌ها بی‌آن که اجازه بگیرند
روی هم می‌آیند
و مرا مجبور می‌کنند بخوابم
می‌فهمم که هنوز عاشق نشده‌ام.

عاشق تا صدای معشوق را نشنود
به هیچ اجباری چشمانش را روی هم نمی‌گذارد.
تنها لالایی موسیقی صدای محبوب است
که خواب، آن هم از جنس آرامَش را
به چشمان عاشق هدیه می‌دهد.

آقا!
خیلی خسته‌ام.
دارد خوابم می‌گیرد.
امّا هنوز صدای تو نیامده
پس هنوز عاشق نشده‌ام.
باید قبول کنم.

باشد، قبول
امّا مگر تو فقط
به عاشق‌ها شب بخیر می‌گویی؟

نمی‌شود سهمی از شب بخیرها را
بگذاری برای کسانی که
عاشقان را دوست دارند
و دوست دارند عاشق باشند؟

من عاشقان را دوست دارم
از نسیم نفسشان بوی بهشت به مشامم می‌رسد.
من دوست دارم عاشق شوم.
عاشق شدن، منتهای آرزوی من است.

شبت بخیر آرامِ جان!

#بهانه_بودن
#شب_بخیر
#محسن_عباسی_ولدی