‍ به هر کسی جز تو دل بستم.
اشتباه کردم.
سفرۀ دلم را پیش هر کسی جز تو باز کردم.
اشتباه کردم.
به همه اعتماد کردم، جز تو.
اشتباه کردم.
به دنبال رضایت همه دویدم، جز تو.
اشتباه کردم.
به فکر قضاوت همه در بارۀ خودم بودم، جز تو.
اشتباه کردم.
حالا می‌خواهم دل از همه بکَنم و به تو دل ببندم.
اشتباه که نمی‌کنم؟
و می‌خواهم سفرۀ دلم را فقط پیش تو باز کنم.
اشتباه که نمی‌کنم؟
می‌خواهم ستون اعتماد زندگی‌ام تو باشی.
اشتباه که نمی‌کنم؟
و می‌خواهم برای به دست آوردن رضایت تو
راه زمین تا آسمان را بدَوَم.
اشتباه که نمی‌کنم؟
دیگر حنای قضاوت هیچ کس برایم رنگی ندارد جز تو.
اشتباه که نمی‌کنم؟

آقا!
شب آرام آرام دارد به نیمه نزدیک می‌شود
و باز هم من
پنجه در پنجۀ تاریکی انداخته‌ام
و نمی‌دانم تا کی توان ایستادن
در برابر تاریکی را دارم.
تو می‌توانی درستیِ عزمِ جزم شده‌ام را
با یک شب بخیر امضا کنی
تا توانم برای مبارزه با ظلمت
به اندازۀ چند کهکشان شود.

شبت بخیر مهربان من!

#بهانه_بودن
#شب_بخیر
#محسن_عباسی_ولدی