? دام هایی که والدین در آن ها گرفتار می شوند :
دام انتقاد و خرده گیری : شامل درگیری فراوان و معمولا غیر ضروری جنگ قدرت با کودک است که به زور معمول شامل برخورد پدر یا مادر با بدرفتاری های کودک است.

✅ دام تنهایشان بگذارید : معمولا با دام انتقاد و خرده گیری همراه است و شامل بی توجهی پدر و مادر نسبت به کودک است هنگامی که رفتار رفتار پسندیده ای از خود نشان می دهد یا هنگامی که در کنار سایر کودکان دوستانه بازی می کند.

✅ دام فقط به خاطر بچه ها : در مورد پدر و مادرانی صدق می کند که ازدواج ناموفقی دارند و با دعوا و جر و بحث های فراوانی که با یکدیگر دارند، به جای اینکه روش هایی را برای برطرف کردن اختلافات زناشویی خود بیاموزند، ” فقط به خاطر بچه ها ” با یکدیگر زندگی می کنند.

✅ دام بی نقص بودن پدر و مادر : نتیجه علاقه ما به کامل بودن است، و نه به صلاحیت داشتن و با کفایت بودن، از آن جایی که پدر و مادر کامل وجود ندارد، پروردن چنین سودایی در سر، منجر به ناامیدی، تنفر و احساس گناه و ناتوانی می شود.

✅ دام فدا شدن : به این معناست که والدین خود را چنان درگیر تربیت کودک می کنند که نیازهای عاطفی خود برای داشتن روابط زناشویی مناسب، مصاحبت و دوستی، تفریح، امور شخصی و شادی را نادیده می گیرند، تا آن جا که باعث خدشه دار شدن روابط زناشویی شده، سرانجام به احساس نارضایتی و تنفر تبدیل می شود.

خداوند پرستار انسان است و به او ساعت‌به‌ساعت دارو می‌دهد و کم‌وزیادش می‌کند و مرتب او را تر و خشک می‌کند.
قرآن می‌گوید: «وَ نَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَةً» شما را به بدی و خوبی می‌آزماییم. (انبیاء،35)
انسان همیشه نیازمند است و همیشه تحت پرستاری خداست و خداوند هم فقط یک‌چیز از این مریض می‌خواهد اینکه مریض به هوای خودش و به حرف خودش عمل نکند و روی تخت بیمارستان هر چه دکتر گفت انجام دهد و هر چه پرستار به دستش داد بخورد.
اگر به حرف دکتر و عمل پرستار راضی شد آنگاه سلامتی پیدا می‌نماید.
? آیت الله حائری شیرازی رضوان الله علیه ?

آدمی چهار مرحله را طی می کند تا انسان می شود:

1️⃣ در مرحله نخست، انسان خاک بوده است،
2️⃣ سپس این خاک در پای بوته یا درختی ریخته می شود و جزء آن گیاه و درخت می گردد.
3️⃣ این درخت و گیاه طعمه حیوانی می گردد و جزء بدن آن حیوان محسوب می شود.
4️⃣ انسان از گوشت این حیوان تغذیه می کند و آن گوشت تبدیل به بدن انسان می گردد.

? این چهار مرحله را به صورت دیگر نیز می توان بیان کرد که:

انسان روزی خاک بوده است (مرحله اوّل)،
طبیعتاً خاک قابل تغذیه انسان نیست، باید تبدیل به گیاه یا حیوانی گردد (مرحله دوم)،
در مرحله سوم، گیاه یا حیوان به نطفه انسان تبدیل می شود؛ نطفه در مراحل ابتدایی جنین، رشد نباتی دارد؛ زیرا حسّ و حرکت ندارد، بلکه فقط رشد می کند.
پس از چهار ماهگی که دارای حسّ و حرکت می شود، مرحله چهارم آغاز می گردد و تا قبل از تعلّق روح انسانی این مرحله، ادامه می یابد.

شاعر معروف نیز این چهار مرحله را در چهار مصرع خلاصه کرده، می گوید:

? از «جمادی» مردم و «نامی» شدم
? وز «نما» مردم ز «حیوان» سر زدم

? مردم از حیوانی و «آدم» شدم
? از چه ترسم کی ز مردن کم شدم

این چهار مرحله عجایب فراوانی دارد که مرحله جنین از عجیب ترین آن ها است.

? مکارم شیرازی، ناصر؛ مثالهای زیبای قرآن، ج 1، ص: 306

نقل است که چون حاتم به بغداد آمد خلیفه را خبر کردند که: زاهد خراسان آمده است. او را طلب کرد و چون حاتم از در درآمد، خلیفه را گفت: «ای زاهد!»

خلیفه گفت: «من زاهد نِیَم که همه دنیا زیر فرمان من است، تویی زاهد»

حاتم گفت: نه تویی زاهد! که خدای تعالی می فرماید: (قُل متاعُ الدنیا قلیل) و تو به اندک، قناعت کرده ای. زاهد تو باشی که من به دنیا سر فرو نمی آرم. چگونه زاهد باشم؟»

تذکرة الاولیاء - ص 262

?ناامید نکردن یه حرفه، ناامید نشدن یه حرف.

■ گاهی ما دیگران رو ناامید نمی کنیم؛ ولی خودمون ازشون ناامیدیم.

■ اهل بیت علیهم السلام نه ناامید می کردن و نه به این راحتی از کسی ناامید می شدن. مگه می شه به این راحتی ناامید بشن؟

■ توی کربلا هم که باشن و بین این همه آدم خبیث، بازم امید دارن یکی بیاد سمت خدا