نسخه آیت‌الله ملکی تبریزی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) برای کنترل چشم!
️ کسی نزد آیت‌الله آمیرزا جواد آقای ملکی تبریزی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) آمد و گفت: آقا! قبل از ازدواج، گاهی چشمم خطا می­کرد، گفتم: ازدواج می­کنم الحمدلله راحت می­شوم، امّا هنوز هم خطا می­کنم و یک موقعی چشمم به ناموس دیگران می‌افتد، استغفار می­کنم، امّا چه کنم؟! گرفتارم، یک نسخه بدهید؟! فرمود: قانع نیستی. اگر به آن چه که داری قناعت داشته باشی، اعضاء و جوارحت این قناعت را لمس می­کنند و این‌طور نمی‌شود. لذا دستت که قانع شد، می‌گوید: بس است .
برای همین اولیاء خدا یک نسخه دادند که هر کس حتّی اگر تمکن مالی دارد، باید عمل کند و اتّفاقاً از لحاظ بهداشتی هم به دردمان می­خورد. البته از این دید، به آن نگاه نکن و نگو: برای سلامتی­ام خوب است - که خوب هم است - اولیاء خدا نسخه دادند، می­گویند: اوّلاً گرسنه شو و بعد سراغ غذا برو. بعد هم موقعی که گرسنه هستی و سر غذا نشستی، یک مقدار که خوردی، دیدی همچنان می­خواهی، بگو: نمی­خواهم! نگویید آدم مریض می­شود، اتّفاقاً خدا گواه است آن­هایی که نمی­خورند، سالم­تر هستند. من الآن خودم سراغ دارم، آدم­هایش را دارم که باور کنید روزی یک وعده غذا می‌خورند، آن هم خیلی کم، نه چربی دارند، نه اوره دارند، نه قند دارند، سنشان هم بالاست. اتفاقاً پرخورها بیشتر مریض­ می‌شوند. البته همان‌طور که عرض کردم برای مریضی­اش نمی­گویم، آن که وضع جسمی­ است که البته در آن هم اثر دارد، امّا می­گویم: اگر می­خواهی قانع بشوی، حتی موقعی که ولو تمکن مالی داری، کمتر بخور، به تعبیر عامیانه دائم پرس روی پرس می­خوری که چه؟! بعد هم می­­بریم و یک جای دیگر می­ریزیم که آمده است در موقع تخلیه این دعا را بخوانیم:«اللَّهُمَّ کَمَا أَطْعَمْتَنِیهِ طَیِّباً فِی عَافِیَةٍ فَأَخْرِجْهُ مِنِّی خَبِیثاً فِی عَافِیَة»؛ یعنی آن طیّب و طاهر را خوردیم و خبیث داریم بیرون می­دهیم. برای چه این همه می­خوریم؟ که چه بشود؟ حالا دائم بخور، بیچاره! مریض می­شوی، روح و جسمت، هر دو مریض می­شود
می­گویند: اگر می­خواهید قناعت ­پیشگی را یاد بگیرید اوّل از لقمه شروع کنید (این نسخه اولیاء است که بیان می­کنم)، اگر توانستی این شکم بی­هنر پیچ پیچ را که می­خورد و کار ندارد به هیچ را کنترل کنی، چیزهای دیگر را هم کنترل می­کنی. آن­وقت معلوم است دیگر، کسی که به حلالش مراقبت کند و کم بخورد، دیگر دستش به طرف شبهه­ناک و حرام نمی­رود.

لذا آیت­الله آمیرزا جواد آقای ملکی تبریزی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) در جواب فردی که نسخه‌ای برای کنترل چشم می‌خواست، فرمود: تو قانع نیستی! یعنی چه؟ اگر ما باشیم می­گوییم که تو کنترل چشم نداری، شهوت داری، امّا ایشان گفتند: تو قانع نیستی، یعنی در حقیقت برد سرچشمه را به او نشان داد. عارف بالله، ولیّ خدا می­برد و سرچشمه خرابی را نشان می­دهد.

آن مرد سؤال کرد که آقا چه کنم؟ فرمودند: از لقمه شروع کن، لقمه را کمتر کن، آن وقت اعضاء و جوارح دیگر هم کنترل می‌شوند. وقتی دستت می­خواهد به سمت لقمه برود (چون شکم حریص است و فرمان می­دهد)، بگو: نه، دیگر بس است. از حلال ها، نه فقط از حرام، بکش کنار و قانع باش. آن­وقت معلوم است دیگر، به مال قناعت می­کنی، به همسر خودت قناعت می­کنی و … .
#آیت_الله_قرهی.

نقل است که چون حاتم به بغداد آمد خلیفه را خبر کردند که: زاهد خراسان آمده است. او را طلب کرد و چون حاتم از در درآمد، خلیفه را گفت: «ای زاهد!»

خلیفه گفت: «من زاهد نِیَم که همه دنیا زیر فرمان من است، تویی زاهد»

حاتم گفت: نه تویی زاهد! که خدای تعالی می فرماید: (قُل متاعُ الدنیا قلیل) و تو به اندک، قناعت کرده ای. زاهد تو باشی که من به دنیا سر فرو نمی آرم. چگونه زاهد باشم؟»

تذکرة الاولیاء - ص 262

?مدیریت داشته ها?
افرادی که موفق شدند کاری های بزرگی را انجام
دهند اینگونه نبود که دارای امکانات فراوان، ویا دارای شانس باشند، ویاشب خوابیده باشند وصبح کسی بیاید کار تمام شده را تحویل آنها داده باشد، بلکه سعی کردند آنچه دارند را بدرستی مدیریت کنند، وازآنها لذت ببرند متاسفانه گاهی آنقدر از نداشته ها متأثر می شویم که از داشته خود لذت نمی بریم .
?معمولا در مهمانی ها وقتی عده ای بهم می رسند سوالاتی از هم می پرسند ،از جمله این سوالات این است سن شما چقدر است وقتی جوابی می شوند یا می گویند شکسته شدی ویا می گویند خوب ماندی.
? بیاد دارم، در یکی ازین مهمانی ها از کسی پرسیده شد شما چندسالتان است واو عددی را گفت، مثلا گفت 60سال به اوگفته شد خوب ماندی.
گفت بخاطر دو چیز ،یکی آنکه در زندگی ام حرص چیزی را نخوردم ،ودیگری آنکه از آنچه داشتم لذت بردم.
?این جواب برای من- که آنجا نشسته بودم- جالب بود زیرا معلوم می شود اگر کسی آنچه دارد را درست مدیریت کند، ودر برابر خواسته های خودش که گاهی انسان را به زحمت می افکند وموجب حسرت خوردن وغم واندوه می شود بایستد - یعنی در حقیت علیه زیاده خواهی نفس خویش شورش کند وبه او نه بگوید- زندگی آرامی خواهد داشت.
البته اینکار-نه گفتن به خواهشها وزیاده خواهی نفسانی- یک شبه محقق نخواهد شد بلکه نیاز به تمرین وممارست فراوان دارد.
به تعبیر دیگر، یکدفعه نمی توان تمام غذای بشقاب را تمام کرد بلکه می بایست با قاشق کم کم آنهارا خورد، در همه کارها نیز باید اینگونه عمل کرد.یکی از پند های خوب استاد بزرگوارم این بود که همیشه قدمها را کوچک اما محکم بردار
?بنابراین راه زندگی با آرامش قانع بودن به داشته هاست وراه آنهم مدیریت درست آن چیزی است که داریم دراین صورت حسرت به سراغمان نخواهد آمد بلکه از زندگی لذت خواهیم برد وارامش که گمشده امروز بشر است را خواهیم داشت.