#به_قلم_خودم
#عکس_از_خودم
زیبایی حال و احوالپرسی این روزهای دوستان جهادی‌ام به این است که هربار تماس می‌گیرند می‌پرسند:«سالمی علائم نداری؟! شیفت جدید ببندم برات».
من هم می‌گویم:«فعلا از دور خارج نشدم نوبت بزن»
خلاصه که فعلا به لطف خدا هستیم، تا خدا چه بخواهد و میلش به که باشد.
روزی از درخت دنیا چیده خواهیم شد. کال یا پخته خودش می‌داند.
امیدوارم به وقت و به بهترین شکل باشد.
التماس دعا
حلال کنید.
بماند به یادگار.

خوشه‌های تاک آویخته بر شاخه‌ی درخت با وزش نسیم تاب می‌خوردند. برگ‌ها بر سرشان چترِ سایه کشیده بودند. این داستان دنباله‌دار عصرگاه باغچه‌ی کوچک حیاط بود. من اما برای چند لحظه سکوت را نفس کشیدم، فقط نگاه کردمشان با خیالی بی‌دغدغه‌تر از ذهن شلوغ این روزهایم.