31 سال
31×12=372ماه
31×365=11320روز
1440×11320=16300800ساعت
محاسبه کردم، روزهایی که در این کره‌ی خاکی راه رفتم و نفس کشیدم.کمیت این زیست گذشت. زیست واقعی به معنای انسانیتی که هدف آفرینشم بود، چه مقدار از این اعداد را در بر می‌گیرد؟ پاسخش را وجدانم خواهد داد.
زندگی با کیفیت‌تر را از این پس خودم باید رقم بزنم. وقت بسیار کم است، با یک چشم به هم زدن گذشت. به وقت 31سالگی.
23تیر 99بماند به یادگار در اوج کرونا

#به_قلم_خودم
تلخی طعمی‌ست، که این روزها زیر زبان خیلی‌ها جا خوش کرده و چهره‌هاشان را در هم‌کشیده‌است.
دلشان می‌خواهد رهایش کنند اما نمی‌شود. مگر نه اینکه جوهره‌ی مرد به کار کردن‌است. مردهایی کنج خانه جوهره از دست داده تلخی را به جان خریده‌اند. سنگینی نگاه اهالی خانه مکرر تلخشان می‌کند. دست‌هایشان با دلهره سمت جیب دراز می‌شود. ترس از اینکه ته‌مانده‌های جیبشان کفاف نان شب را می‌دهد یا نه؟ سفره‌های خانه را مادر با تدبیرش رنگارنگ می‌انداخت، این روزها او هم کم آورده‌است.
بیکاری، فشار اقتصادی، گرانی چیزهایی که دوشادوش کرونا می‌تازند.
بعضی‌ها انگار ماسک را روی چشم‌هایشان گذاشته‌اند و واقعیت را نمی‌بینند، همان صورتهایی که با سیلی سرخ مانده و دارد کبود می‌شود.

**********
پ.ن:مولا علی علیه السلام:

آیا به این قناعت کنم که به من امیرمؤمنان گفته شود، ولی در سختی‌های روزگار با آنان شریک نباشم؟یا در تلخی‌های زندگی الگویشان محسوب نشوم؟

نهج البلاغه، نامه‌ی 45
این نامه را الغا‌ی خصوصیت کنید و به هر مسئولی که نقشی در این وضع دارد نسبت دهید.