#معاد?ضامن اجرای احکام و حِکَم الهی، اعتقاد به مسئله معاد است، چون اگر معاذالله معادی در کار نبود، انسان بعد از #مرگ مسئول نبود.

?در قرآن آمده است این طور نیست که مسلمان و غیر مسلمان یکسان باشند: ﴿أَ فَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ كَالْمُجْرِمِینَ﴾؛ اگر معاذالله بعد از مرگ خبری نباشد، هر دو می‌شوند معدوم و در حال عدم، فرقی بین مؤمن و کافر نیست.

?در نشأه عدم، وقتی اینها نیستند، وقتی پوسیدند و نیست شدند، دیگر نمی‌شود گفت به یکی پاداش می‌دهند و به یکی کیفر! قهراً در این حالت، کافر و مؤمن، عادل و ظالم، می‌شوند یکی.

?پیام قرآن کریم این است که خوب و بد، ظالم و عادل، مؤمن و کافر یکی‌ نیستند. عالم، پوچ، باطل و بی‌هدف نیست؛ ﴿أَ فَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ كَالْمُجْرِمِینَ﴾ یک حساب و کتابی هست! و اعتقاد به معاد، ضامن اجراست. اخلاق هم همین طور است. اگر #اعتقاد به معاد را معاذالله بردارند یا تضعیف بشود، #اخلاق ضمانت اجرا ندارد.

?برای چه آدم خوبی باشد؟ برای چه اگر مالی به دست او آمده نگیرد؟ برای چه او مواظب چشم و گوشش باشد؟ چرا لذت نبرد؟ مسئله معاد تنها عامل ضامن اجرای اخلاق است؛ البته معاد به #مبدأ برمی‌گردد.

?اگر دین را برداریم اخلاق #ضامن اجرا ندارد، لذا هر جا مسئله احکام الهی و اخلاق الهی و حقوق الهی مطرح می شود خداوند جریان معاد را ذکر می‌کند برای اینکه این ضامن اجراست.

? 11 بهمن ماه 96

#درس_تفسیر
#آیت_الله_جوادی_آملی