شاید سالها قبل که جامعه حاکمیت دینی نداشت به طور طبیعی خانواده های متدین و معتقد برای تبیین معارف دینی و انتقال آنها به نسل بعد از سازکارهای سنتی بهره می بردند و در عین حال عوامل مختلفی مانند رسانه های جدید و فضای مجازی یا عملکرد غلط برخی مدعیان دینداری هم فرصتی برای سیاه نمایی و تخریب فراهم نمی کرد.
اکنون با وجود صداهای متنوع و متفاوت از یک سو و رفتارهای منفی و نادرست برخی مدعیان تصویری مغشوش و آشفته و گاه حتى معکوس از بنیان های دینی و عقیدتی از سوی دیگر، حقیقت و اساس باورهای دینی چنان که باید و شاید برای بسیاری از مخاطبان گسترده و متنوع روشن نیست.
دردمندانه باید اعتراف کنیم که گاهی حتى بدتر از این، برخی مسایل حاشیه ای و کم اهمیت که در بهترین حالت مسایل ظاهری و سلیقه ای دینداران هستند در چنین فضایی به عنوان اصول و مبادی به شمار می آیند.
آیا دریغ و درد ندارد که یک جوان مسلمان با افتخار پیروی از خاندان پیامبر پس از سالها نداند مبنای دین داری و اعتقاد او چیست؟
گرچه در نخستین نگاه معمولا از احکام شرعی و مسایل مناسکی به عنوان تعریف دین یاد می شود یا در نگاهی دقیق تر اصول و فروع دین مطرح می گردد، اما حقیقت آن است که -در فهمی عمیق تر- سه رکن اساسی باورها و معارف دینی پیروان اهل بیت” عقلانیت، عدالت و معنویت” است.
بدین ترتیب “قرآن ، نهج البلاغه -أخ القرآن- و صحیفه سجادیه -أخت القرآن- ریشه های اساسی و سرچشمه های ناب معرفت و هدایت در شناخت بنیادین اسلام خواهند بود نه برخی سخن ها و حرف ها که به عنوان دینداری عرضه می شود.
آیا به راستی آن قدر که در طول این سالها خواب و خرافات تعریف کردیم به این کتابها پرداخته ایم؟
امسال هزار و چهارصدمین سال صدور عهد مالک اشتر بود، برای تبیین و معرفی این سند افتخارآمیز به جهان و انسان چه کردیم؟
گرچه فقه و اصول اساس نظام درسی حوزه های علمیه را تشکیل می دهند اما در واقع علوم اسلامی همه زمینه و بهانه فهم صحیح تر و تبیین دقیق تر همان سه اصل اساسی هستند.
و البته القای صحیح و درست آن مبانی آسان نیست و پذیرش اسلام معقول و نظام مند و مستحکم چنان که به نظر می رسد ساده نخواهد بود.
به راستی اگر بزرگانی چون شیخ مفید و شیخ طوسی امروز بودند شاید برخی مدعیان حتى تحمل اسمشان را نداشتند! کافی است فقط نگاهی به ارشاد مفید و امالی طوسی بیاندازید تا ببینید در این چند صد سال از اصالت فکر و معرفت شیعی چه قدر فاصله گرفته ایم و چه اندازه گرفتار سلیقه ها و علاقه های خویش شده ایم!
(یادداشت روزنامه خراسان)

در #جمهوری_اسلامی_ایران نباید مقامات بالا به پایین ترها بزرگی بفروشند
? ما ادعا کردیم که جمهوری اسلامی داریم و ادعا کردیم که حکومت اسلامی تنها حکومت عادلانه است، تنها حکومتی است که از رئیس جمهورش تا پاسبانش تابع اسلام است، نه رئیس جمهورش می خواهد بزرگی بفروشد به پائین ترها نه پائین ترها می خواهند مردم را از باب اینکه مثلاً نظامی است، پاسدار است مردم را آزار بدهند، این چیزی است که ما ادعایش داریم می کنیم. جمهوری اسلامی یعنی یک حکومت عادلانه اسلامی چنانچه مملکتی که اسلامی است و جمهوری در تحت لوای اسلام دارد اداره می شود، این مملکت هم باید اجزائش اسلامی باشد.

? #امام_خمینی
? صحیفه نور جلد 8 صفحه 48

جایگاه مهرورزی و ترحم در دین مبین اسلام بقدری مهم است که در روایات و اخبار رسیده از اهل بیت علیهم السلام تأکید شده است که حتی نسبت به حیوانات نیز باید رحم داشت و کسی حق اینکه حیوانی را مورد بی رحمی قرار دهد، ندارد.

? مهمترین اثر و برکت مهرورزی حتی نسبت به حیوانات، باز شدن دریچه های توفیق و هموار شدن مسیر سعادت انسان است.

? در زمان ناصرالدین شاه قاجار در تهران مردم به شدّت در فشار بودند بطوری که نان به سختی گیر می آمد. روزی میرغضب دربار ناصرالدین شاه، کنار آب انباری ایستاده بود، ناگهان صدای ناله سگهایی را می شنود، پس از تحقیق متوجه می شود که سگی وضع حمل کرده و بچه هایش به او چسبیده اند و چون در اثر بی غذایی مادرشان شیر نداشت زوزه می کشیدند.

? میرغضب سخت ناراحت می شود و از مغازه نانوایی که در آن محل بود مقداری نان می خرد و جلو سگ می اندازد. وی مبلغ مقدار خوراک یک ماه سگ را به شاطر داده و می گوید: هر روز باید شاگردت مقداری نان به این سگ برساند و در صورت تخلّف با تو برخورد می کنم.

? وی در آن دوران با گروهی از دوستانش میهمانی دوره ای داشت، به این صورت که هر روز عصر به گردش می رفتند و پس از تفریح در منزل یکی از آنها جمع می شدند و شام می خوردند.

? آن شب نوبت میرغضب بود که میزبان شود، وی منزلی در وسط شهر داشت، همسری هم تازه اختیار کرده بود و در منزل جدیدی جای داده بود، او و همراهان به تفریح رفتند و نزدیک غروب برای صرف شام وارد شهر شدند، میر غضب از آنها خواست تا به منزل زن اوّلش بروند، اما دوستانش بر اثر اصرار زیادی وی را مجبور کردند که در منزلی که نزدیکتر بود بروند.

? آنها گفتند: در این منزل هر چه باشد می خوریم و غذای آماده آن منزل را برای فردا می گذاریم. خلاصه آنها وارد خانه شدند و پس از شام مختصری خوابیدند، هنگام سحر میهمانان از صدای گریه میر غضب بیدار شدند و علّت گریه او را از او پرسیدند. وی گفت: در خواب امام چهارم حضرت زین العابدین علیه السلام را دیدم که فرمود: احسانی که به آن سگ کردی مورد قبول خدای متعال قرار گرفت و خدای متعال در مقابل، جان تو و دوستانت را از مرگ نجات داد؛ چرا که همسر تو در خانه ات غذا را مسموم کرده بود و اگر امشب به آن منزل می رفتی همه می مردید.

? برنامه دومی که خدای متعال به پاس این رحم تو به یک حیوان در نظر گرفته است این است که تو پس از چهل روز به کربلا می روی و آنجا مجاور می شوی و همانجا می مانی تا مرگت فرا رسد و در همان مکان دفن می شوی.

? وی صبح آن شب با دوستان خود به منزل خود رفت و مستقیم وارد مطبخ شدند دیدند کنار ظرف غذا، ظرف سمّی قرار دارد، وی به همسرش گفت: تو دیشب چه خیالی داشتی؟ اگر امام امر به مدارا نکرده بود، تلافی می کردم، سرانجام آن زن را آزاد گذاشت که اگر خواست زندگی کند و اگر نخواست طلاق بگیرد، و او هم دید اوضاع خراب است طلاق گرفت.

? میرغضب نیز پس از چهل روز استعفا کرد و به کربلا رفت و پس از توبه و رد مظالم مجاور حرم مطهر امام حسین علیه السلام شد و تا پایان عمر در همانجا ماند.

کمک گرفتن از نماز
قرآن می فرماید"استعینوا بالصبر و الصلاة” بقره/٤٥

از صبر و نماز کمک بگیرید.

?منظور قرآن این است که نماز به خودی خود، اصل نیست بلکه وسیله ای است برای نیل به هدفی بزرگتر که همانا اخلاق و کمالات انسانی است.
یعنی آنکه ما را آفریده خوب می داند که مسیر رشد و تربیت و اخلاق و کمالات، مسیر سخت و دشوار و صعب العبوری است. طی این مسیر به راحتی ممکن نیست و تا انسان در این راهِ پر پیچ و خم و سربالا و پرخطر، کمک کار و همراهان راه بلد و لوازم کافی نداشته باشد نه تنها به مقصد نخواهد رسید،که با اولین خطر به دره هلاکت سقوط نیز خواهد کرد.

? خواجه شیراز هم از سختی راه و خطرناک بودن مسیر ناله می کرد و می گفت:

همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس
که دراز است ره مقصد و من نوسفرم

طریق عشق طریقی عجب خطرناک است
نعوذ بالله اگر ره به مقصدی نبری

✅ حال، خدای مهربان و دستگیر، برای آنکه ما را در این مسیر دشوار و راه پر آشوب و شر، تنها نگذارد،کمک ها و کمک کارهایی فرستاده است تا با هدایت و کمک آنها بتوانیم ره به جایی برده و به مقصدی نائل آییم.

❇️و نماز یکی از آن کمک ها است. یعنی فلسفه نماز خواندن این است که از نماز به عنوان یک وسیله کمکی استفاده کنیم، نه اینکه نماز به خودی خود موضوع و هدف باشد بلکه باید نماز خواند تا آنجا که حرص و هوس بخواهد ره زنی کرده و ما را به راه کج و انحراف بکشاند نماز دستگیرمان شده و نگذارد.
یعنی نماز بخوانید تا دروغ نگویید. نماز بخوانید تا کمکتان کند برای جلوگیری از فساد و فحشا.

“ان الصلاة تنهی عن الفحشاء و المنکر” یعنی همین.
نماز بخوانید تا در بروز حرص و حسد و کینه و کدورت و تکبر و کبریایی و….. جلوگیرتان باشد. نه اینکه نماز بخوانید تا تکلیفی را انجام داده باشید و هر که بیشتر بخواند به خدا نزدیکتر می شود، هرگز چنین نیست.
مثل این می ماند که کسی طناب و حلقه و سیخ و میخ و چوب دستی و لباس گرم و کفش کوه در کوله پشتی داشته باشد اما اصلا کوه پیمایی نمی رود یا اگر رفت اصلا به این وسایل دست نمی زند، اینجاست که با اولین لغزشگاه و خطر ، سقوطش حتمی خواهد بود.

? ?پس انسان عاقل و دانا باید همیشه با نماز همراه شود و نماز را همیشه به همراه داشته باشد، به هدف استعانت جستن و کمک گرفتن از آن،
? و آنکه خطرهای راه را بهتر می داند و از کمینگاه های نفس و شیطان بیشتر باخبر است قدر نماز را بهتر دانسته و به پناهگاه نماز بیشتر پناه می برد اما خامان ره نرفته و بی خبران و جاهلان ، البته قدر این اکسیر را نخواهند دانست.
☀️و اگر چنین نباشد، لازم است مردمی که بیشتر نماز می خوانند تا نماز را صرفا بخاطر انجام یک تکلیف و پز بهتر بودن انجام داده باشند، باید ملت بهتر و پاک تر و سالمتری باشند، در حالیکه می بینیم چنین نیست.