دفاع مقدس برای من تعریف خاصی دارد. اینکه بیایی و برای کسانی که ندیده‌ای، برای آرامش‌شان، برای زنده ماندن هدفت جانت را فدا کنی رنگ تقدس به آن بخشیده و خداوند اینگونه جان‌نثاری‌ها را دوست دارد. شاید به خاطر همین علاقه‌ی خدا به شهید است که ما هم شهید را دوست داریم. رنگ علاقه‌ی خدا پاشیده به وجود تک‌تک ما.
عموی شهیدم را ندیده دوست دارم، درست مثل سایر همرزمانش.

هدیه از سوی پدر خرج شد در راه پسر.
به خاطر کلماتی که روی کاغذ با عشق جفت هم نشستند. مبلغی را ریختند ته کارت بانکی‌ام، بی‌درنگ خرجش کردم.
اینی شد که در تصویر می‌بینی، بدون کم یا زیاد درست همان مبلغ.
واسطه بودم، پذیرش با خودش.
✒بهار
حلوا به کسی ده که محبت نچشیده…

?آیت الله حائری شیرازی?

?لکه گیر قوی برای دل?

روضۀ امام حسین (علیه السلام) قدرت لکه‌گیری اش بسیار زیاد است. هر چیزی که لکه‌اش را نمیتوان با آب خالی یا با حلّال‌های قوی‌تر شست، چاره‌اش روضۀ امام حسین (علیه السلام) است. قدرت روضۀ امام حسین (علیه السلام) خیلی زیاد است و لکه‌های دل را برطرف می‌کند.

دست ودلم به نوشتن نمی‌رود. این روزها سکوت دلم می‌خواهد.
گوشه‌ای از خانه زل بزنم به قاب تلویزیون و گوشم به دنبال نوای روضه باشد. پاهایم را فرو ببرم توی قفسه‌ی سینه‌ی تنگم و سر در گریبان های‌های گریه کنم.
اما نمی‌شود، همینطور مبهوت و حیران‌ام انگار همه چیز رویاست و من هرآینه امید دارم یکی تلنگری بزند برای بیداری.
این شبها توی خانه بند نمی‌شدم. حالا نشسته‌ام کنج خانه با نَمی اشک و زمزمه‌ی روضه از رادیو محرم، چه امتحانی‌ست.
خدایا به مخیله‌مان هم نمی‌رسید که وسع‌مان برسد و این روزها را هم ببینیم.
(لَا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۚ )
امّا دیدیم و تدریج این امتحان دارد هلاک‌مان می‌کند.
نفس به تنگ آمده و هوا می‌خواهد. نسیم مسیحایی را محتاجیم، تا بدمد بر جسم بی‌روح‌مان و زنده گرداندمان.
اصرار می‌کنیم، التماس هم تا برسیم.
همانطور که رقیه خاتون هم اصرار کرد تا به پدر رسید…

#کارهای_من_قبل_از_مرگ
#به_قلم_خودم
برای مسافرت که آماده می‌شوم ساعت حرکت را می‌دانم.
اما این سفر هیچ چیزش قابل پیش‌بینی نیست.
کارهای من قبل مرگ خیلی عجیب نیست، چون مرگ عجیب نیست. می‌روی و بعد از تو زندگی هنوز جریان دارد، فقط تو جا خالی کردی برای حضور دیگری.
اینها را می‌نویسم چون همینقدر مرگ به من نزدیک است.
خانه را مرتب می‌کنم، پرده‌ها را حتما خواهم شست. روی شیشه‌ی ادویه‌ها اسم‌شان را می‌نویسم. آشپزی را به دخترم یاد می‌دهم تا خودش و پدرش گرسنه نمانند.
دفترچه‌ی نوشته‌هایم و لیست نذری‌هایی که دلم می‌خواهد بعد از من ادامه دهند را دم دست می‌گذارم.
پارچه‌ی کفن برای من کوتاه است باید پارچه‌ای بلندتر بخرم تا کامل مرا بپوشاند.
کیفیت زندگی را، عبادت را بالاتر می‌برم، همین.
خوشحالم که دخترم را وابسته به خودم نکردم تا کمتر اذیت شود. شادم که هر از گاهی از جمیع اقوام و دوستان حلالیت می‌طلبم و امیدوارم حلالم کرده باشند.
شما هم همین‌طور.