? ? ? چرا خوب درس نمی خوانیم؟ چرا درس هایی که می خوانیم، زود فراموش می کنیم؟
آیت الله حائری شیرازی

? آیت الله حائری شیرازی رحمه الله علیه ?
? دعاهای نقل شده در قرآن، خواسته های «فطرت» هستند ?
دعاهایی که انبیاء می کنند وقتی در قرآن نقل می شود، به معنای یک قضیه ای در گذشته نیست. اینها برای همه انسان ها در همه زمان ها و مکان هاست. همه فطرت ها این را می خواهد. یعنی «انسان» این دعاها را می کند نه «ابراهیم». چون وقتی شما ابراهیم و اسماعیل را سخنگوی فطرت شناختید، پس آنچه را که از زبان آنها نقل می شود، زبان حال فطرت است. وقتی می گوید: « ربنا و اجعلنا مسلمین لک » یعنی هر فطرت انسانی دلش می خواهد که مسلم به آن معنا شود و این در نهاد هر انسانی هست. پس حتی دعاهایی که در قرآن نقل شده، صرفاً دعای واقع شده در یک مورد خاص نیست. وقتی اینها از فطرتشان این دعا بر می خیزد معنایش این است که «فطرت» خواسته اش این است. آرزوی فطرت این است.

? آیت الله حائری شیرازی (رضوان الله تعالی عليه
? پدر وقتی خوش‌اخلاق و با تحمل و با حوصله باشد، بچه باشخصیت می‌شود. حوصلۀ پدر، حوضی است که بچه در آن رشد می‌کند. بچه، مثل «ماهی» است و «حوصلۀ پدر» مثل حوض. آن پدری که حوصله‌اش زیاد است، مثل دریاچه است و بچه تا حدّ ماهی‌های دریاچه رشد می‌کند و بزرگ می‌شود. پدری که از این هم باحوصله‌تر است، مثل یک دریاست، بچه مثل ماهی در دریا، به اندازۀ نهنگ قدرت و جرأت پیدا می‌کند. شما ببینید حسین بن علی (علیه‌السلام) فرزند دریاست، در دریای حوصله پدرش و جدّش رشد کرده است، از این جهت است که یک شخصیت زنده و بزرگ است.

آیت الله حائری شیرازی (رضوان الله تعالی علیه)?

عفت، زن را ضعیف نمی کند، بلکه او را نیرومند می سازد. آنان که مقتدر بودند، عفیف بودند. آنها که دل شیر و کلام آتشبار داشتند، از باحیاترین و عفیف ترین زنان عالم بودند. نیرومند ترین زنان، با حیاترین آنهاست؛ زیرا «حیا» دلالت بر «استغناء» می کند و آنکه بی نیاز است «مقتدر» است و آنکه مقتدر است، کلامش استحکام دارد.

?آیت‌الله حائری شیرازی رضوان‌الله‌علیه?
مشکل علوم انسانی این است که وارد حوزهٔ احکام و تکالیف می‌شود؛ یعنی روی مصبّ ادیان حرکت می‌کند؛ علوم انسانی وحدت مصبّ [با دین] دارد. علوم تجربی وحدت مصبّ و مجرا با دین ندارد [لذا کمتر تعارضی بین آنها پیش می آید]. آن کارِ دیگر می‌کند و این کار دیگر.
علوم انسانی درست در حوزه «انسان کیست؟» صحبت می‌کند. دربارهٔ اینکه مجازات و تربیت چگونه است صحبت می‌کند. یعنی عیناً در‌‌ همان جایی که دین حکم می‌کند، او هم حکم می‌کند. حالا دین باید چه‌کار کند؟ دین باید بر اساس مواد اولیه‌ای که دارد به معارفش شاکلهٔ علمی بدهد.

آیا قبول دارید علوم انسانی هم رساله اند یا نه؟ سوال من این است: علوم انسانی رساله هست یا نیست؟! «رساله عملیه» از اروپا می آید و در داخل شما اسمش را می گذارید کتاب «جامعه شناسی» و فکرتان و خیالتان راحت می شود!! نخیر، اینها رساله عملیه هستند! بانکداریتان علم بانکداری است یا رساله عملیه بانکداری؟
شما به رساله ها، آرمِ علم زده اید و نفس این عمل، اشتباه است. رساله که علم نیست. رساله، فتوی است و علوم انسانی هم فتوی است.