?آیت‌الله حائری شیرازی رضوان‌الله‌علیه?
مشکل علوم انسانی این است که وارد حوزهٔ احکام و تکالیف می‌شود؛ یعنی روی مصبّ ادیان حرکت می‌کند؛ علوم انسانی وحدت مصبّ [با دین] دارد. علوم تجربی وحدت مصبّ و مجرا با دین ندارد [لذا کمتر تعارضی بین آنها پیش می آید]. آن کارِ دیگر می‌کند و این کار دیگر.
علوم انسانی درست در حوزه «انسان کیست؟» صحبت می‌کند. دربارهٔ اینکه مجازات و تربیت چگونه است صحبت می‌کند. یعنی عیناً در‌‌ همان جایی که دین حکم می‌کند، او هم حکم می‌کند. حالا دین باید چه‌کار کند؟ دین باید بر اساس مواد اولیه‌ای که دارد به معارفش شاکلهٔ علمی بدهد.

آیا قبول دارید علوم انسانی هم رساله اند یا نه؟ سوال من این است: علوم انسانی رساله هست یا نیست؟! «رساله عملیه» از اروپا می آید و در داخل شما اسمش را می گذارید کتاب «جامعه شناسی» و فکرتان و خیالتان راحت می شود!! نخیر، اینها رساله عملیه هستند! بانکداریتان علم بانکداری است یا رساله عملیه بانکداری؟
شما به رساله ها، آرمِ علم زده اید و نفس این عمل، اشتباه است. رساله که علم نیست. رساله، فتوی است و علوم انسانی هم فتوی است.