بانوجان…
چه تقارنی امروز ماه از زمین رخ میکشد وخسوف میشود.
درست در سالروزی که تو ای ماه مدینه رفتی و روبنده را روی صورتت کشیدی، مدینه بی تو برای علی علیه السلام تاریک بود.
خسوف شده و نماز آیات میخوانیم.
امید داریم که روشنایی ماه باز میگردد.
آقاجانمان بی تو کمرش شکست. نماز را خودش خواند. اما دنیا در چشمانش دیگرروشن نشد، نبودی خانم…
وما منتظریم، تا فرزندت دوباره روبند را کنار بزند و مرقدت را به ما بنمایاند.تا شانه ای برای اشک ریختن و در آغوش کشیدن داشته باشیم حضرت مادر.
همین… .