?تنها حبي كه سبب نجات انسان مي شود

#حضرت_آیت_الله_قرهی_مدظله_العالی:

✨حب، اگر خدايي باشد، مهم است، اگر غيرخدايي باشد، ضرر مي زند.
حب ما به فرزندمان بايد در حدي باشد كه خدا گفته؛ بيش از حدش بد است .
⚡️يعني بايد ببينيم اگر پروردگار عالم مصيبتي را براي ما خواست، ما راضي به رضاي او هستيم يا خير؟ دل مي كنيم يا خير؟ حب به دوستان و …، بايد حبي باشد كه انسان را به خدا وصل كند، اگر اين گونه شد، عين حب به خداست.
چرا ما حضرات معصومين و آقا جان، حضرت حجت را دوست داريم؟ چون اتّصال به حضرت حجت يعني اتّصال به خدا.
چرا ما نسبت به دشمنان اهل بيت، بغض و عداوت داريم؟ چون آن ها با حب خدا مخالفت كردند. تولي و تبري همين است.
? لذا عزيز دلم، اگر اين حب باشد نجات مي يابيم.
#حب_خدایی #تولی #تبری
#درس_اخلاق

‍ ?من «خود»ِ تو را انتخاب کرده‎ام،‌ «خود»ِ تو،‌ «خود»ِ تو…

من انتخاب کرده‌ام
و در انتخابم تردید ندارم
من «خود»ِ تو را انتخاب کرده‎ام
«خود»ِ تو
«خود»ِ تو…

و اگر بروم سراغ غیر تو
لحظه‎ای خدا مهلتم ندهد
مهلتم ندهد
مهلتم ندهد…

من بار سفر بسته‎ام
مقصدم «خود» توست
ولی همسفر می‎خواهم
همسفر
همسفر…

آیا همسفری هست
که «خود»ِ تو مقصدش باشد؟
فقط «خود»ِ تو
فقط «خود»ِ تو…

…آقا!
درست است که من تو را انتخاب کرده‎ام
اما هنوز مثل تو نشده‎ام
دوست دارم بشوم «خود»ِ تو
اما همسفری می‎خواهم
که او هم
دوست داشته باشد بشود «خود»ِ تو
نمی‎دانم این همسفر را کجا پیدا کنم
اما تا تو هستی، دلم آرام است.
 
کافی است نگاه لطفت سرازیر شود به سویم
آن گاه
در سفری که به سوی تو دارم
همسرم و همسفرم را خواهم یافت.

وقتی من و همسفرم
مقصدمان «خود»ِ تو باشد
ازدواج می‎شود مایۀ آرامش.
و مگر می‎شود مقصد سفری
«خود»ِ تو نباشد
اما سوغات سفر
شیرینی آرامش باشد؟

اصلاً تو خودِ آرامشی
آرامش به جز تو معنایی ندارد
باید بار سفر به سوی تو بست
تا آرامش را با همۀ وجود چشید.

 
آقا!
حالا که من «خود»ِ تو را انتخاب کرده‎ام
می‎شود تو همسفرم را انتخاب کنی؟
هر که تو انتخاب کنی
چشم‌بسته می‎گویم: چَشم!
من دلم می‎خواهد
همسفرم انتخاب شدۀ تو باشد
انتخاب شدۀ تو
انتخاب شدۀ تو…

?بهانه بودن (کتاب اول)،
من می‎خواهم «تو» بشوم،‌ راست می‎گویم!
ضمیمۀ ادبیِ کتابِ اول از مجموعۀ «نیمۀ دیگرم»

#بهانه_بودن
#نیمه_دیگرم
#محسن_عباسی_ولدی

هر جای عالم که هستی
نشانی ات را به خورشید بده
من از خورشید سراغ ابرهایی را میگیرم
که سال هاست تو را پنهان کرده اند
روزی می رسد که می آیی و نور وجودت،سایه ی سرمان می شود
#وعده_خدا
#دلسپرده

‍


داشتی می‌رفتی سر قبر مادر مرا هم خبر می‌کردی. مگر چه می‌شد؟ می‌خواستی کسی از مزار مادرت خبردار نشود؟ خب چشم بسته مرا می‌بردی تازه این طور برایم بهتر بود چون خودت باید دستم را می‌گرفتی تا سر مزار مادر. دست در دست تو لذتی بالاتر از این هم هست؟ سر مزار مادر هم که می‌رسیدیم قول می‌دادم سرم پایین باشد و نگاهم تنها به خاک مادرت خیره. اصلاً چرا این طور قول بدهم تا خیالت آسوده شود تو اگر یک روز مرا ببری کنار مزار مادرت قول شرف می‌دهم همان جا بمیرم. مرده که نمی‌تواند رازی افشا کند. مگر می‌شود کنار مزار مادر تو نفس کشید؟ تو خودت اگر بر سر مزار می‌نشینی و بعدش باز نفس می‌کشی برای آن است که از خدا اجازۀ رفتن نداری. مزار مادر تو، قتلگاه است. عاشقانه اگر بخواهم بگویم این چنین می‌گویم: اگر چه راز پنهان ماندن مزار مادر تو اثبات مظلومیت و حقانیت اوست امّا حکمتی دیگر هم در آن نهفته است: مادرت مزارش را پنهان کرد تا نسل شیعیانش باقی بماند. مزار مادر تو اگر آشکار بود و ما اگر توفیق زیارتش را می‌یافتیم مدینه بزرگ‌ترین قبرستان شیعیان جهان می‌شد. چه مادر مهربانی! پیش از رفتنش نگران جان بچه‌هایش بود. آقا! کنار مزار مادر یاد ما هم باش. تو جان مایی وقتی برای مادرت گریه می‌کنی مراقب جان ما هم باش. شبت بخیر جان جهان! #بهانه_بودن #شب_بخیر #فاطمیه #محسن_عباسی_ولدی

‍ دیشب دلم یاد مرگ کرده بود
و داشتم به تو می‌گفتم
اگر بی‌خداحافظی با تو از دنیا بروم
دلم می‌ماند این جا
و در آن دیار محروم می‌شوم از آرام و قرار.

در همان لحظه‌هایی که داشتم
از ترسِ مرگِ بی‌خداحافظی می‌گفتم
دوستم داشت با مرگ دست و پنجه نرم می‌کرد.
صبح که بلند شدم
خبر رفتنش مبهوتم کرد.

آقا!
مرگ، شتری است
که درِ خانۀ همه می‌نشیند.
فاصلۀ این شتر تا خانۀ من چه‌قدر است
نمی‌دانم.
امّا می‌دانم این شتر را جرَسی نیست.
بی‌خبر می‌آید و پشت در خانه می‌نشیند
و فرصتی نمی‌دهد
بی‌اجازه آدم را سوار می‌کند و می‌برد.
اذن این شتر دست توست
بگویی نرو، نمی‌رود.
بگویی بایست، می‌ایستد.
بگویی سوار کن،‌ بی‌وقفه سوار می‌کند و می‌برد.

مهربانم!
هر وقت مرگ من فرا رسید
کمی قبلش
یا خودت خبرم کن
یا به او بگو وقتی که آمد
کمی حوصله کند، فقط کمی.

می‌دانی که من عادت ندارم
تو را قسم دهم به آنچه دلت را می‌شکند
امّا دوست دارم در فرصتی که تا مرگ دارم
اگر دیدم نیامدی
تو را قسم بدهم به آن که هیچ گاه قسمت ندادم.
چه قسمی، بماند
امّا همین قدر بگویم
قسمم از جنس مادر است.
قسم می‌دهی که در دم آخر
فرصتی برای خداحافظی با خودت به من بدهی
من تو را ببینم و بروم.

شبت بخیر ارباب!

#بهانه_بودن
#شب_بخیر
#مادر
#محسن_عباسی_ولدی