می‌گوید:"از روزگار می‌نویسی و خود را پشت دیوار کلمات پنهان می‌کنی.”
می‌گویم:” قدر پنهان کردن خودم تنها به اندازه‌ی دو کف دست است که روی صورت می‌گذارم تا گاهی چیزهایی را نبینم.می‌نویسم تا دلم آرام بگیرد.
می‌نویسم، تا ذهنم را رام کنم. نوشتن، تنها حربه‌ی من است برای فرار از موقعیت‌های سخت به همراه صبر. نوشتن عشق است.”