ذهن آنجا که به خود می نگرد، عین است و هنگامی که به غیر خود می اندیشد، ذهن است. ذهن همواره خود را عین می بیند ولی همیشه ذهن باقی می ماند.

ذهن همواره در جستجوی چیزی است که عین خوانده می شود. تمایل #ذهن به عین آنچنان است که حتی خود را نیز به عنوان یک عین مطرح می سازد ولی ذهن بودن خود را همیشه حفظ می کند. ذهن به حکم اینکه ذهن بودن خود را هرگز از دست نمی دهد و به آنچه فاصله میان ذهن و عین خوانده می شود، آگاهی دارد، از آزادی برخوردار است و همواره گزینش می کند.

ذهن هنگامی #آزادی اش را از دست می دهد که فاصله و تفاوت میان خود و غیرخودش را فراموش کند و به واسطه همین فراموشی در خود فرو می ماند و منجمد می گردد.

غلامحسین ابراهیمی دینانی - کتاب «اختیار در ضرورت هستی»

یه روز هایی پشت سرم گذشته که زندگیم رو دستشون امانت داده بودم،
یه روزهایی هم تو آینده هست که مجبورم بازهم زندگیم رو امانت بزارم پیششون،
درسته بعضی روزها امانت دارهای خوبی نبودن و زندگی من رو سخت و تلخ کردن،
اما ایندفعه تو ادامه سفر دنیا امانتی هام رو می سپرم دست خدا،
خدایی که بهترین نگهبان و مهربون ترین مهربون هاست،
ایندفعه اگه امانتی هام هم برنگردند مطمئناً عزیزِ یه سرزمین بزرگتر و آباد تر از دل من شده اند.
#کلام_خدا
#دلسپرده
#دل_را_به_خدا_بسپار

?رهایم کن!
?سنگینم نکن!
?بندِ زمینم نکن!

?من برای پرواز آمده‌ام، نه برای سقوط.
درهای باز شدۀ آسمان را مگر نمی‌بینی، که عمق درّه را نشانم می‌دهی؟ من می‌خواهم پرواز کنم.

?چشمان پاکم را به من برگردان. این چشم‌ها را به من نداده‌اند که هر چه تو خواستی، ببینم.
اینها برای دیدن مسیر پرواز است که تو، آنها را ربُودی و راه سقوط را نشانشان دادی.

?رهایم کن!
دیگر فریبت را نخواهم خورد.
من می‌خواهم بزرگ باشم و بزرگ بمانم.
از کوچک بودن، فراری هستم و تو می‌‌خواهی مرا در بندِ کوچک‌ها کنی.

?رهایم کن که دیگر جز به او که حاکم آسمان‌ها و زمین است، راضی نخواهم شد.
من به اصل خویش، باز گشته‌ام.

?رهایم کن ای نفس!

?بشقاب‌های سفره پشت باممان، صفحه13

#بشقابهای_سفره_پشت_باممان
#پیامدهای_ماهواره_در_خانواده
#محسن_عباسي

روزی که مرگم می رسد، تنها نخواهم ماند؟
با بار سنگین جسد، تنها نخواهم ماند؟

حمدی نخواندم از سر اخلاص، آیا من
بی قل هوالله احد تنها نخواهم ماند؟

امروز گیرم باطنم، از خلق پنهان است
فردا که افشا می شود، تنها نخواهم ماند؟

وقتی سیاوش ها از آتش ها گذر کردند
در آتش اعمال بد تنها نخواهم ماند؟

روزی که باری برنمی دارد کسی از دوش
بی یار و همراه و مدد، تنها نخواهم ماند؟

در پاسخ عذرم اگر پروردگارم زد
بر سینه ی من دست رد، تنها نخواهم ماند؟

نامم مسلمان است و با الحاد همدستم!
در گور، آیا با لحد تنها نخواهم ماند؟

✍️افشین علا، بهمن 96، نور

‍ مگر تو خودِ خیر نیستی؟
هر چه غیر از تو
نام خیر دارد
اگر از تو فاصله بگیرد
مگر شرّ نمی‌شود؟
و مگر می‌شود بویی از خیر
به مشام کسی برسد
بی‌آنکه از کوی تو گذر کرده باشد؟

حالا می‌شود شب بخیر را معنا کرد:
شبت بخیر یعنی
وقتی که این شب برایت به خیر تمام شود
یعنی وقتی که بیدار شدی
چشمت به رخ محبوب باز شود
یعنی دست محبوب به شانه‌ات بخورد
و تو را بیدار کند
اصلاً یعنی تپش قلب محبوب
لالایی شبانه‌ات باشد
یعنی وقتی بیدار شدی
محبوب را در سجاده ببینی
که در قنوت نماز شبش
دارد نام تو را به زبان می‌آورد.
به من بگو شبت بخیر
من به شب بخیر‌های تو محتاجم.

#بهانه_بودن
#شب_بخیر
#محسن_عباسی_ولدی