سه دلیل برای امیدوار بودن در زندگی

?1- داشتن راهنما و آدرس

?انسانی که سرگردان است و طبیب و دارو و آدرس و راهنمایی ندارد حق دارد ناامید بشود.

? ولی انسانی که این موارد را دارا است، حق ناامیدی ندارد جامعه ا‌ی که قرآن را به‌عنوان آدرس دارد و ائمه اطهار علیه‌السلام و ولایت‌فقیه را به‌عنوان راهنما و طبیب، دارد، حق ناامیدی ندارد.

?امام هادی علیه‌السلام در زیارت جامعه کبیره می‌فرمایند: تبعیت و موالات از اهل‌البیت علیهم‌السلام باعث اصلاح دنیای ما می‌شود، بِمُوَالاتِكُمْ عَلَّمَنَا اللَّهُ مَعَالِمَ دِينِنَا وَ أَصْلَحَ مَا كَانَ فَسَدَ مِنْ دُنْيَانا.

?شرط اصلاح شدن این است که خواست حضرات معصومین علیهم السلام را مقدم کنیم مُقَدِّمُكُمْ أَمَامَ طَلِبَتِي وَ حَوَائِجِي وَ إِرَادَتِي فِي كُلِّ أَحْوَالِي وَ أُمُورِي

?اگر تابه‌حال تغییری در وضعیت ما به وجود نیامده است به خاطر این است که ما به آنان رجوع نکردیم و دستورات آنان را به کار نبستیم فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (نحل ۴۳).

?2- داشتن پشتیبان و حامی

? انسانی که پشتیبان و حامی ندارد حق دارد که ناامید بشود، انقلابی که بر پایه‌ی توکل و اراده‌ی الهی بناشده است و ادامه پیداکرده است، حق ناامیدی ندارد.

?خداوندی که تمام ذخایر آسمان‌ها و زمین در دست او است و تمام لشکرهای زمین و آسمان از او دستور می‌گیرند دیگر جای ناامیدی نیست
وَ لِلَّهِ خَزائِنُ السَّماواتِ وَ الْأَرْض(منافقون ۷) وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّماواتِ وَ الْأَرْض(فتح ۴).

?خداوند برای کسانی که به او توکل می کنند و تقوی را رعایت می‌کنند، رزق آنان را ضمانت کرده است ِ

وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُه (طلاق ۲، ۳).

?3- امید به آینده روشن

?هرکس آینده ‌ی مبهم و تاریکی را پیش روی خود، می‌بیند حق ناامیدی دارد. ما امام زمان علیه‌السلام راداریم و امید داریم در آینده، ایشان ظهور خواهند کرد و مستضعفین عالم بر مستکبرین غلبه پیدا خواهند کرد و این آینده روشن و پرامیدی است که در انتظار جامعه‌ی ایمانی و انقلابی خواهد بود.

?و نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ؛ اراده ی ما بر این قرار گرفته که بر مستضعفین زمین منت بگذاریم و انان را پیشوایان و وارثان (روی زمین) قرار دهیم. (قصص ۵)