دعای سفر امیرالمومنین علیه السلام
خطبه۴۶
أللّهُمّ إنِيّ أَعُوذُ بِكَ مِن وَعثَاءِ السّفَرِ وَ كَآبَةِ المُنقَلَبِ وَ سُوءِ المَنظَرِ فِي الأَهلِ وَ المَالِ وَ الوَلَدِ أللّهُمّ أَنتَ الصّاحِبُ فِي السّفَرِ وَ أَنتَ الخَلِيفَةُ فِي الأَهلِ وَ لَا يَجمَعُهُمَا غَيرُكَ لِأَنّ المُستَخلَفَ لَا يَكُونُ مُستَصحَباً وَ المُستَصحَبُ لَا يَكُونُ مُستَخلَفاً

زمانی که حضرت به سوی شام حرکت می‌کرد و خواست سوار بر مرکب شود فرمود

خداوندا از سختی سفر، و اندوه بازگشتن، و روبرو شدن با شرایط ناگوار در خانواده و مال و فرزند، به تو پناه می‌برم. پروردگارا تو در سفر همراه ما و در وطن نسبت به بازماندگان ما سرپرست و نگهبانی، و جمع میان این دو(هم در سفرباما باشی وهم در حضر همراه خانواده) را هیچ کس جز تو نمیتواندزیرا آن کس که سرپرست بازماندگان است نمی تواند همراه مسافر باشد و آن کس که همراه و هم سفر مسافر است نمی تواند سرپرست بازماندگان باشد.

مرحوم رضی رحمه‌الله می‌گوید اول این دعا از پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم است و ادامه آنرا حضرت به نیکویی فرمود