?امام باقر علیه السلام فرمود:
?مردی توشۀ خود را در بیابانی بیآب و علف گم میکند. آب و غذای این مرد در آن توشه ای است که گم کرده.
?او وقتی توشه اش را گم می کند، نمیداند چه کار باید بکند و به کجا باید برود. در همین حال [از شدت سر درگمی] سرش را روی زمین می گذارد که بخوابد؛
?امّا رهگذری سر میرسد و به او می‌گوید: «آیا تو دنبال توشۀ خودت می گردی؟» او هم جواب میدهد آری. رهگذر توشه را به او میدهد و می‌گوید بگیر. او هم بلند می شود و توشه اش را می گیرد.
?خداوند از توبۀ بندۀ خودش شادتر از این مرد است وقتی که توشه اش را پیدا میکند.
(بحار الأنوار، ج 6، ص 38).
?وقتی خدا این طوری خشنود می شه، معناش اینه که امام زمان علیه السلام هم این طوری خوشحال می شه.
[یکشنبه 1396-10-10] [ 07:42:00 ب.ظ ]
