فقهایی «حصن اسلام» هستند که معرف عقاید و نظامات اسلام و مدافع و حافظ آن باشند؛ و این تعریف و دفاع و حفاظت را با نطقهای پرشور و بیدار کننده و رهبری مردم ثابت کنند. در این صورت است که اگر بعد از ۱۲۰سال درگذشتند، مردم احساس خواهند کرد که مصیبتی بر اسلام وارد و خلأی ایجاد شده است، و به تعبیر روایت ثُلِمَ فِی الاِسلامِ ثُلمة لا یسدُّها شَیءٌ.

اینکه می‌فرماید فقیه مؤمن اگر بمیرد، ثُلِمَ فی الاِسلام، خلأی جبران ناپذیر در جامعه اسلام به وجود می‌آید، مردن بنده است که در خانه نشسته‌ام و کاری جز مطالعه ندارم؟ از رفتن من چه خلأی در جامعۀ اسلام ایجاد می‌شود؟ اسلام وقتی امام حسین(ع) را از دست می‌دهد، ثُلم فیه ثلمة، خلأی جبران ناپذیر در آن به وجود می‌آید.

کسانی که حافظ عقاید و قوانین و نظام اجتماعی اسلام هستند، مانند “خواجه نصیر” و “علامه” که خدمت شایان و نمایانی کرده‌اند، اگر بمیرند خلأی به وجود می‌آید. اما من و جنابعالی برای اسلام چه کرده‌ایم که اگر مردیم مصداق این روایت باشیم؟ هزار نفر از ما بمیرد، هیچ خبری نمیشود! ما یا فقیه نیستیم حق فقه، یعنی آنطور که باید بود؛ و یا مؤمن نیستیم حق ایمان.

[ولایت‌فقیه امام سیّد روح‌الله‌خمینی رحمة‌الله‌علیه، صص۱۳۳-۱۳۴]

پ.ن۱: نسل آیندۀ حوزه علمیه!
پ.ن۲: طلبۀ انقلابی!