‍ ما محبّت می‌کنیم
تا نیاز خودمان را پاسخ دهیم
و وقتی سیر شدیم
سفره را جمع می‌کنیم؛
اما تو سرِ سفرۀ محبّت می‌نشینی
تا کسی از سر این سفره
گرسنه برنخیزد.

محبّت‌های ما
مثل خیلی از کارهای دیگرمان
بوی خودخواهی می‌دهد.
محبّت تو
مثل همۀ کارهایت
بوی خدا می‌دهد.
محبّت تو به دل می‌نشیند
محبّت ما دل را می‌زند.

ما را هم مثل خودت
اهل محبّت کن، آقا!

?بهانه بودن(کتاب هشتم)،
کویر سوخته‌ای که برای کودکم ساخته‌ام

#بهانه_بودن