?آیت الله حائری شیرازی?
اگر عکس امام را روی کاغذی ببینید، احترامش می‎کنید؛ اگر روی همان کاغذ، عکس صدام و هیتلر را ببینید، پاره می‎کنید.
کاغذ، کاغذ است امّا اگر عکس ظالم بود، توی آشغال هم بیفتد، دلت نمی‎سوزد و اگر عکس امام باشد، موقع خواب، پایت را هم به طرفش دراز نمی‎کنی.
دل، حالت این کاغذ را دارد؛ عکس هر چیزی در او افتاد، ارزش همان را پیدا می‎کند.
خاک، خاک است، پس خاک کربلا چرا قُرب دارد؟ سایه امام حسین علیه السلام بر او افتاده است که محترم شده است.