بارالها
ﻣﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯽ‌ﺑﯿﻨﻢ، ﺁﯾﻨﺪﻩ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ؛
ﻭﻟﯽ ﺁﺳﻮﺩﻩ‌ﺍﻡ؛
ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﻭ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ؛

بارالها
می‌دانم تنها نجات دهنده تو هستی
و می‌دانم اگر خوانده شوی، پاسخم خواهی داد؛

پس آرامش روحم را در حضور الهی‌ات تجربه می‌کنم و
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ خانواده و دوستانم،
ﻋﺸﻖ ﺣﻘﯿقی،
ﺳﻼﻣﺘﯽ،
ﺁﺭﺍﻣش
ﻭ ﻧﯿﮑﺒﺨتی
را ﺁﺭﺯومندم؛

پروردگارا
ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻫﺮ ﺁنچه ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﺧﯿﺮ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺩﻟﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﮐﻦ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ
ﻭ ﻟﺒﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺷﮑﻮﻓﺎ ﮐﻦ؛

«ﺁﻣﯿﻦ یا رب العالمین»

به توکل نام اعظمت ای ﻣﻬﺮﺑﺎﺗﺮﯾﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻥ

?از نظر اسلام توحيد اگر صرفا توحيد نظرى باشد يعنى در مرحله فكر و نظر بماند، به مرحله عمل نرسد، در مرحله انديشيدن متوقف بشود و در مرحله بودن و زيستن انسان تحقق پيدا نكند، اين توحيد، توحيد حقيقى و واقعى نيست.

?اى بسا افرادى كه متكلم به اصطلاح علماى اسلامى بودند و موحد واقعى نبودند. با هر خصمى اگر مواجه مى‌شدند او را محكوم و مغلوب مى‌كردند.

?در ميان همين طبقه افرادى بودند كه وقتى مقام عمل و مقام اخلاص پيش مى‌آمد، آن توحيدى كه داشت، از مرحله فكر و خيال و انديشه‌اش يک قدم جلوتر نمى‌آمد يعنى در عمل نمى‌توانست موحد زيست كند؛ كأنّه اين توحيد او فقط مال مرحله فكر و انديشه و خيالش است؛ در مقام عمل يک موجود مشرک بود، بنده هزار چيز بود، بنده هزار كس بود بلكه بنده هزار ناكس بود، بنده شيطان بود ولى در مرحله انديشه موحد بود يعنى دليل براى وجود خدا خوب مى‌آورد.

?آيا چنين آدمى از نظر اسلام موحد است؟ نه. توحيد اسلام يک طرحى است براى پياده شدن در وجود انسان؛ «خدا در انديشه» براى «خدا در زندگى» است، يعنى مقدمه‌اى است براى «خدا در زندگى».

? استاد مطهری، خدا در زندگی انسان، ص۲۹-۲۸ (با تلخیص)

#گزیده_کتاب

✍بهار، نزدیک است
و تمام می شود، فصل های خدا!

اما هنوز؛
فصل انتظار تو، ادامه دارد.

دیگر همه بی تاب شده اند.
این؛ خبر از حادثه ای بزرگ میدهد.

ما تمام می کنیم؛ فصل انتظار تو را!

دل است دیگر
منطق نمی شناسد!
بعضی وقت ها بنای ناسازگاری می گذارد.
دوست دارد بارها و بارها نگاهش کنی…
نازش را بخری،
به رویش لبخند بزنی.
حتی گاه گاهی بگویی دوستش داری.
دل است دیگر…
منطق سرش نمی شود.
دوست دارد خالقش، زیر گوشش
درست کنار رگ گردن
با نسیمی دل نواز بگوید؛
من تا ابد با توام بنده ی من!
#بعضی_وقت_ها
#دل_را_به_خدا_بسپار
#دلسپرده

‌خدایا…
قصه وکالت را زیاد شنیده ام
اما قصه وکیلی چون تو را نه …
تو که وکیل باشی همه حق ها گرفتنی است
پرونده ای که تو وکیلش باشی قصه اش ستودنی است

از روزی که ایمان آوردم، تو وکیل منی و تنها پناهم
و تو در این عشق بازی، پرده از رازی بزرگ برداشتی،
رازی که اسمش را می دانستم اما رسمش را …
رازی بنام “توکل” …

“توکل” قصه ای است که از روز ازل برایمان خواندی
و گفتی در هر تاریکی و پیچ و خم دنیا و حتی در
تمام لحظات روشنایی،دستانت در دست من است …
بنده من، نگران نباش و به من اعتماد کن…

و فهمیدم:
“حسبنا الله ونعم الوکیل”