? حدیث روز ?
❇️ ?عن الصادق(ع): مَنْ لَا يَعْتَبِرُ بِالْمَوْتِ وَ قِلَّةِ حِيلَتِهِ وَ كَثْرَةِ عَجْزِهِ وَ طُولِ مُقَامِهِ فِي الْقَبْرِ وَ تَحَيُّرِهِ فِي الْقِيَامَةِ فَلَا خَيْرَ فِيه‏.
?امام صادق(عليه السلام) فرمود:
کسی که از [یاد] مرگ و بیچارگی و ناتوانی خود در برابر مرگ و توقف طولانی خود در قبر و سرگردانی خود در قیامت عبرت نمی‌گیرد، خیری در او نیست (امیدی به رستگاری او نیست).

?مصباح الشریعة، منسوب به امام صادق(عليه السلام)، ص۱۷۱

پسـری مادرش را بعد از درگذشت پدرش،به خانه سالمندان برد و هر روز از او عیادت می کرد. یکبار از خانه سالمندان تماسی دریافت کرد که مادرش در حال جان دادن اسـت پس با شتاب رفت تا قبل از اینکه مادرش از دنیا برود، او را ببیند.
از مادرش پرسید؛ مادر چه می خواهی برایت انجام دهم؟
مادر گفت؛ از تو می خواهم که برای خانه سالمندان پنکه بگذاری چون آنها پنکه ندارن و در یخچال غذاهای خوب بگذاری،چه شبها که بدون غذا خوابیدم. فرزند با تعجب گفت؛ داری جان می دهی و از من اینها را درخواست می کنی؟ و قبلا به من گلایه نکردی؟!

مادر پاسخ داد؛ بله فرزندم من با این گرما و گرسنگی خو گرفتم و عادت کردم ولی می ترسم تو وقتی فرزندانت در پیری تو را به اینجا می اورند، به گرما و گرسنگی عادت نکنی!

??‍امروز كه در دست توام مرحمتي كن
??‍فردا كه شدم خاك چه سود اشك ندامت

‍ ✨کجا کلاس توحید داری؟✨

?کجا کلاس توحید داری؟
نشانی‌اش را بده که از زهر تلخ شرک
تکه تکه شده جگرم.
در کلاس توحید تو می‌شود فهمید
توحیدهای ما همه شرک اعظم است .
من از توحیدهایی که تا به امروز یاد گرفته‌ام توبه می‌کنم

?تو در کلاس توحیدت خدا را می‌گذاری در مقابلمان.
ما خدا را بغل می‌کنیم در کلاس تو
و نوازش دست خدا را حس می‌کنیم روی سرمان.
در کلاس تو خبری از واجب الوجود نیست.
ممکن الوجودها هم رفته‌اند پی کارشان.
کدام دور و تسلسل؟
صِرفُ الوجودها هم ردپایشان پیدا نیست.
تو خود خدا را نشانمان می‌دهی.
دیگر چه بالاتر از این؟

?من در آغوش واجب الوجود آرام نمی‌گیرم
فقط خدای توست
که می‌شود سر به آغوشش گذاشت
و آرَمید.
با واجب الوجودی که این جماعت یادمان داده‌اند
خیلی که کار داشته باشیم
وقت‌هایی است که دستمان از همه جا کوتاه است.
تازه آن هم واجب الوجودِ اینها نیست.
همان خدای توست
که خودش را در تنگۀ حادثۀ نشانمان می‌دهد.

☘️خدایی که تو نشانمان می‌دهی
خیلی فرق دارد با این واجب الوجود.
ما با خدای تو همیشه و همه جا در کنار همیم.
تنگۀ حادثه که هیچ
آنجا کافر هم موحد خالص می‌شود.
ما پای سفره که می‌نشینیم
خدای تو را کنارمان حس می‌کنیم.

?این چه خدایی است که تو نشانمان داده‌ای؟
از ابتدا تا انتهای سفره
احساسمان این است
که خودش لقمه می‌گیرد و در دهانمان می‌گذارد.
ما طعم دستان خدا را
در لقمه‌هایی که در دهانمان می‌گذارد می‌چشیم.
کاش همه می‌دانستند
این غذاها چه خوش طعم است
فقط سیر نمی‌کند، مست می‌کند.
ما الحمدلله که می‌گوییم
صدای خدا را می‌شنویم
که چه مهربان به ما می‌گوید: نوش جان!

?ما خدا را می‌بینیم که وجودش همه
کرم است و لطف.
و وقتی سر سفره می‌نشینیم و غذا می‌خوریم
او لبخند می‌زند به ما.
خودش گفته ما را اهل و عیال خودش می‌داند.
مگر می‌شود اهل و عیال
سر سفرۀ تو بنشینند و سیر شوند
و تو خوشحال نشوی؟

?آن واجب الوجودی که در گوشمان کرده بودند
ما ممکن الوجودش بودیم
امّا از وقتی شنیده‌ام که خدای تو
ما را اهل و عیال خودش می‌داند
نمی‌دانی … نه، می‌دانی
که چقدر مستم از بودنم
و حالا چه زیبا شده زندگی
چه زیباتر بندگی کردن برای این خدای زیبا…

✨ادامه دارد…

#بهانه_بودن
#درس
#محسن_عباسی_ولدی