#به_قل
نور کم جانِ پاییزی از پرده عبور کرده و نواری روی کابینت افتاده است. چند عدد لیموی زرد از لیموهایی که قرار است آبلیمو شوند برمی‌دارم. چاقو را که به تن‌شان می‌کشم، عطر لیموها همه جا را می‌گیرد. حلقه‌حلقه‌های هسته گرفته شده را می‌چینم توی شیشه و بعد شکر می‌پاشم به جانشان فقط همین.
چند روز بعد روی این لیمو‌ها را لیمونادی خوشمزه فرا می‌گیرد و هر کدام‌شان غوطه‌ور می‌شوند در این محلول بی‌نظیر.
پاییز و زمستان که دلت گرفت و سرما به جانت نشست. چند پَر از این لیموهای شکری را بینداز، توی فنجان چای تا معجزه کند.

? درسی از امام هادی علیه السلام
? شکر نعمت…
? شیخ صدوق از ابوهاشم جعفری روایت می‌کند که گفت: از نظر معاش، در تنگنای سختی و فقر قرار گرفتم، به حضور امام هادی علیه‌السلام رفتم، اجازه‌ ورود دادند، وقتی که در محضرشان نشستم، فرمودند:

? یا أباهاشم أیُّ نعم الله عزّ وَ جلّ علیک ترید أن تؤدی شکرها؟

ای ابوهاشم! در مورد کدامین نعمتی که خداوند به تو داده، می‌توانی شکرانه‌اش را به جا آوری؟

من خاموش ماندم و ندانستم که چه بگویم؟

? آن حضرت آغاز سخن کرده و فرمودند: «خداوند، ایمان را به تو روزی داد و به خاطر آن، بدنت را از آتش دوزخ، حرام کرد و عافیت و سلامتی روزی تو گردانید و تو را در راه اطاعتش یاری نمود و به تو قناعت بخشید و تو را از خوار شدن و رفتن آبرویت، نگهداشت.

? ای ابوهاشم! من در آغاز، این نعمتها را به یاد تو آوردم، چرا که گمان کردم می‌خواهی از آن کسی که این نعمت ها را به تو بخشیده به من شکایت کنی؟ و البته، بعد از یادآوری نعمت سلامتی و عافیت و نعمت ایمان، من دستور دادم که صد دینار به تو بپردازند، آن را برای خود بگیر تا تنگدستی خویش را جبران کنی.

? امالی شیخ صدوق، مجلس 64 ح 11 ص 412