‍ گاهی که دوستانم
همان‌ها که سنگ مرا به سینه می‌زنند
حرفم را نمی‌فهمند
دنیا برایم تنگ می‌شود.
چقدر سخت است
حرف نفهمیدن‌های دوستانم.

ما هم تو را دوست داریم.
لااقل ادعایش را داریم
ولی چرا حرف تو را نمی‌فهمیم؟
و حالا تو چقدر داری زجر می‌کشی
از نفهمیدن‌های ما؟

در کنار این همه زجردادن
وقتی درخواستی می‌کنم
که در اندازۀ من نیست
وجودم می‌شود شرم و خجالت.

می‌خواهم یک بار هم که شده
شب بخیر را از زبان تو بشنوم
امّا هنوز هم که هنوزه حرف‌هایت را نمی‌فهمم.

التماس می‌کنم که به من شب بخیر بگویی
ولی با نفهمیدن‌هایم
دنیا را برایت تنگ می‌کنم.

چه کار کنم؟
هر چه کردم نتوانستم
در برابر زیاده‌خواهی‌هایم بایستم.

حتّی اگر زیاده‌خواهی است
تو بزرگی کن
به نفهمیدن‌هایم نگاه نکن
و یک بار شبم را به شب بخیری به خیر کن.

#بهانه_بودن
#شب_بخیر
#محسن_عباسی_ولدی‌

?آیت الله حائری شیرازی رضوان الله علیه?
تا دست شما در دست دوستتان قرار دارد، نمی‎توانید با دوست دیگرتان دست بدهید.
مگر نمی‎گویید با یک دست نمی‎شود دو هندوانه را برداشت؟ هم‌چنان با یک دست نمی‎شود با دو نفر دست داد.
انسان تا دست خود را از دست دنیا بیرون نکشد، نمی‎تواند با آخرت دست بدهد.
از بیعت ظالم باید خارج بشود تا بتواند با امام زمان خود بیعت کند. از کفر باید خارج شود تا بتواند به وادی ایمان قدم بگذارد.
تا وقتی که آخرین ثانیه‎های شب پایان نیابد، وارد اولین ثانیه‎های روز نخواهید شد.