?
?یک توپ پینگ پنگ?، روی یک سطح صاف بلند، مثل میز می‌گذارند و دو بازیکن در دو طرف آن قرار میگیرند. با کشیدن یک خط، سطح صاف به دو نیمۀ مساوی تقسیم میشود. با اشارۀ داور، هر دو شروع به فوت کردن? میکنند. دو طرف باید تلاش کنند که توپ را با فوت، از زمین بازی حریف، خارج کنند. بازنده در این بازی، کسی است که توپ در منطقۀ او از زمین خارج شود.

?در نوع جذّابتر ?این بازی، در انتهای دو طرف زمین با کشیدن خط، محدوده ای را به عنوان دروازه، مشخّص میکنند. در این شکل بازی، هر دو باید تلاش کنند ?تا توپ را وارد دروازۀ حریف کنند. اگر توپ، بدون این که وارد دروازه شود، از زمین خارج شود، به اصطلاح، توپ به اوت رفته و باید از همان نقطه ای که خارج شده، بازی ادامه یابد. در این صورت، آغازگر بازی کسی است که توپ در محدودۀ او از زمین، خارج شده است. ?

?این بازی را با دو توپ هم می‌توان انجام داد. در این شیوه، هر کسی تلاش میکند توپ خود را وارد دروازۀ حریف کند، بدون آن که به توپ دیگری کاری داشته باشد.

✅این بازی را به صورت گروهی هم میتوان انجام داد؛ یعنی در هر تیم، دو یا سه نفر ?و یا حتّی بیشتر حضور داشته باشند. تعداد افراد، به وسعت میزی که روی آن بازی میشود، بستگی دارد.

????????????

? بازی ، بازوی تربیت ص۱۰۲ - ۱۰۱

#بازی_بازوی_تربیت
#محسن_عباسی_ولدی

? مسئله حیا یک نقش زیربنایی در امر تربیت دارد. پدر و مادر که به طور طبیعی، دو مربی دست اول فرزند خود هستند، باید از حیای فطری فرزندان حراست کرده و آن را رشد دهند، نه اینکه خدای ناکرده با رفتار و گفتار خود، حیای فطری فرزندانشان را نابود سازند.

? تأکید می کنم که فرزند، شرم و حیای ذاتی دارد. وظیفه پدر و مادر این است که این حیا را رشد دهند؛

? اگر نعوذ بالله کاری کنند که پرده حیای فرزندشان دریده شود، بالاترین جنایت را در حق او کرده اند؛ چرا که فرزندشان بعد از آن قابل مهار نیست.

? هسته مرکزی تربیت مربوط به همین جا است. کسانی که اسیر هواهای نفسانی شده و قصد پیاده کردن اهداف شیطانی را در جامعه دارند، از همین راه وارد می شوند.

? ترویج لاابالی گری در ابعاد انسانی و الهی در محیط خانه، جامعه را به سوی بی بند و باری و پرده دری سوق می دهد.

? وقتی که پرده حیای جامعه دریده شود، دیگر ارتکاب هر جنایتی در آن جامعه عادی خواهد شد؛

? همچنان که روایات ما با تعبیر “فَاصْنَع ما شِئتَ” به آن اشاره کرده اند.

? تربیت الهی، کتاب سوم: تربیت فرزند| آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی

✅ وزیر اعظم‼️
️ بر اساس آموزه های دینی، فرزندان شما از 14 تا 21 سالگی وزیران شما هستند. برای پرورش وزیر اعظمی شایسته، این گونه عمل کنید:

? به آنها همانند یک انسان بزرگسال احترام بگذارید.

? آنها را در تصمیم گیری های خانوادگی شرکت دهید.

? در لابلای مشاوره گرفتن ها، برایشان از پیامدهای تصمیم های اشتباه در زندگی بگویید.

? از امر و نهی افراطی بپرهیزید؛ از روش غیر مستقیم برای انتقال مطالب استفاده کنید.

? دغدغه ها و درد دل های آنها را بشنوند و تا حد امکان برای برطرف کردن آن بکوشید.

? دلایل کارها، موضع گیری ها و مقرراتی را که بیان می کنید، برایشان توضیح دهید.

? وقتی مقررات را فراموش می کنند، محترمانه و ترجیحا غیر مستقیم به آن ها یادآوری کنید.

? در کنار منع ها و انتقادها، از ارائه پیشنهادها و راهکارها نیز غافل نباشید.

? زندگی به همین سادگی| کاری از مرکز مشاوره مأوا