?آیت الله العظمی شبیری زنجانی حفظه الله تعالی
ایشان کم‌شدن محبوبیت طلبه‌ها در جامعه را «نگران‌کننده» دانستند و گفتند: نوع طلبه‌ها محبوبیت سابق را ندارند. در گذشته این صنف محبوب و مورد احترام بود، اکنون ممکن است شخصی به خاطر رفتارش در جایی مورد احترام باشد اما این موضوع درباره نوع طلبه‌ها نیست. الان اگر اختلافی بین طلبه و غیر طلبه در جامعه رخ دهد، چرا خیلی‌ها حداقل قسمتی از مشکل را از جانب طلبه می‌دانند؟ چون محبوبیت طلبه‌ها کم شده است. اینها مصیبت‌هایی است که اگر چه سخت است اما باید قبول کرد.
.
?ایشان «ورود طلاب به فعالیت‌های سیاسی» را یکی از عوامل مهم کم‌شدن محبوبیت آنان دانسته و افزودند: بسیاری از افراد تخصص لازم را ندارند. جدای از اینکه برخی رفتارها شأن و احترام طلبه را پایین می‌آورد…
.
?آیت‌الله العظمی شبیری زنجانی از کم شدن «علمیت» حوزه‌های علمیه نیز ابراز نگرانی کرده و گفتند: الان خیلی از چیزها شعار است اما شعار جای واقعیت را نمی‌گیرد. خیلی‌ها در اوّلیات فقه مانده‌اند اما از آنها به عنوان مجتهد یاد می‌شود. قم از نظر معلومات آن طور که باید باشد نیست. مرحوم والد ما همه موارد علم را با استنادات حاضر داشت. الان من به جای او نشسته‌ام اما برخی از مسائل را نمی‌دانم. گاهی انسان به چیزی نیاز دارد باید از کسی بپرسد اما کسی نیست که اگر مشکل فقهی پیش آمد از او بپرسیم.
.
?ایشان از کم‌فروغ شدن موضوع «تقوا» در حوزه‌های علمیه هم انتقاد کرده و گفتند: یکی از مسائلی که الان با سابق فرق کرده است مسأله اخلاق و تقوای طلبه‌هاست. آن زمان مرحوم آقای خمینی درس اخلاق داشت و حوزه معنویت خاصی داشت. از مرحوم سید مرتضی عسگری شنیدم که گفت طلبه فیضیه بودیم. دو ساعت به اذان صبح چراغ همه حجره‌ها روشن بود و طلبه‌ای خواب نبود. علی‌القاعده همه مشغول تهجد بودند. الان چنین نیست.خوف الهی باید وجود داشته باشد.
.
?آیت‌الله العظمی شبیری زنجانی، آسیب ندیدن «نوع روحانیت» را برای دوام برنامه‌های دینی ضروری دانستند و از طلبه‌ها خواستند با رفتار صحیح خود با مردم به ترمیم چهره‌ این قشر کمک کنند.
.
?ایشان تاکید کردند: طلبه باید تلاش کند با مردم فاصله نداشته باشد. گاهی مواردی پیش می‌آید که خواسته ما با خواسته مردم متفاوت است، ما باید در کنار مردم قرار بگیریم چرا که با همین مردم می‌خواهیم دین خدا را اجرا کنیم.
.
?ایشان در پاسخ به پرسش مدیر حوزه‌های علمیه درباره فقه اجتماعی گفتند: اگر فقه در امور اجتماعی دارای نواقصی است نه به این علت است که فقه ناکارآمد است بلکه به این دلیل است که ما روی آن کار نکرده‌ایم، چرا که موقعیت آن پیش نیامده بود و الان می‌توان با استناد به قرآن و سیره نبی اکرم و ائمه هدی(علیهم‌السلام) به این موضوعات پرداخت. البته فقه اجتماعی نباید در مقابل فقه فردی تصور شود.