✅ همه کسانی که کارهای خوب و اخلاقی انجام می‌دهند ولو ظاهرا کافر باشند، ناآگاهانه قدم در راه خدا برمی‌دارند

?انسان به حسب فطرت کارهای اخلاقی را شریف و شرافتمندانه می‏‌داند و در این کارها یک نوع شرافت و عظمتی تشخیص می‌‏دهد، علوّ و بزرگواری تشخیص می‌‏دهد، حس می‏‌کند که با انجام این کارها خودش را بزرگوار می‏‌کند؛ مثل ایثار، از خودگذشتگی و انصاف دادن.

?این حالت که ناآگاهانه در انسان هست، بدین جهت است که انسان خدا را می‏‌شناسد و یک سلسله مسائل است که بالفطره و ناآگاهانه آنها هم اسلامِ خدا یعنی قانون خداست. اسلام یعنی تسلیم به قانون خدا. آن عمق روح انسان، آن فطرت انسان، آن عمق قلب انسان، با یک شامّه مخصوص، ناآگاهانه همین‏‌طور که خدا را می‏‌شناسد این قوانین خدا را می‌‏شناسد؛ رضای خدا را می‏‌شناسد و کار را بالفطره در راه رضای خدا انجام می‏‌دهد، ولی خودش نمی‌‏داند که دارد قدم در راه رضای خدا برمی‌‏دارد.

?آیا این‏‌جور کارها که ناآگاهانه در طریق رضای خداست ولی آگاهانه چنین نیست اجر دارد یا نه؟ ما احادیث زیادی در این زمینه داریم درباره کافرانی که چنین کارهایی کرده‌‏اند. از پیغمبر یا ائمه سؤال کرده‏‌اند آیا این گونه کارها نزد خدا بی‌‏اجر است؟ جواب داده‌‏اند: نه، بی‌اجر هم نیست.

? استاد مطهری، فلسفۀ اخلاق‏، ص109-107 (با تلخیص)

#گزیده_کتاب