بزرگترها راجع به بچه ها معمولاً اینجوری اظهار نظر می کنند :
“چقدر خوشگل شدی”
“چه لباس قشنگی پوشیدی”
“موهات چقدر زیباست"و….

کسی نمیگويد
تو چقدر مهربونی، یا به دیگران کمک میکنی؟ چقدر خوب بلدی میوه پوست بگیری …

پس طبیعی است که بچه های ما توجه به ظاهر برايشان در اولویت قرار می گیرد.

نتیجه چنین رفتارهایی در بزرگسالی چیست ؟

چشم و هم چشمی،لوازم التحریر و تب لت و ماشين و … دیگران همیشه مهم و قابل توجه می شود .