‍ ?می‌شود این قدر مهربان نباشی؟!?

?من آخرش می‌میرم
می‌میرم از این همه مهربانی.
می‌شود این قدر مهربان نباشی؟!

?مگر عذاب دادن
فقط به آتش کشیدن این تن است.
مهربانی تو
دارد ذرّه ذرّه آب می‌کند مرا
در هُرم خجلت و داغ شرمندگی
کم آورده‌ام در برابر این همه مهربانی!
بگو چه کار کنم؟

?مگر تو چقدر مهربان‌تر از مایی!
مهربانیِ همۀ مادرهای عالم را
روی هم که بگذارند
در برابر مهربانی تو
قطره در برابر دریا هم نیست.
چطور می‌شود تاب آورد این همه مهربانی را؟

?من وقتی در شعاع مهربانی تو آب شدم
فهمیدم که می‌شود با مهربانی هم
آدم‌ها را عذاب کرد
و فهمیدم که چرا
گاهی برای آرام شدن
باید سیلی خورد.
می‌شود این قدر مهربان نباشی؟!

?من آدمِ مهربانی‌های تو نیستم.
تا کی می‌خواهی بنشینی به انتظار
که شاید روزی
مهربانی‌های تو آدمم کند.
از من بگذر تا کمی سبک شود
این بار سنگین شرم.

?این بار را اگر روی دوش کوه بگذاری
پهن می‌شود روی زمین.
من که کوه نیستم، چه باید بکنم؟
مهربانی تو دارد آرام آرام دیوانه‌ام می‌کند.
می‌شود این قدر مهربان نباشی؟

?کمی بیشتر از این که مهربانی کنی
شاید در دام توهّم بیفتم
و خیال کنم که تو نیاز داری به من
که این قدر مهربانی می‌کنی.
چقدر بگویم که من
آدمِ مهربانی‌های تو نیستم.
این دو جو دین و ایمان را نگیر از من
می‌شود این قدر مهربان نباشی؟!

?اینها حرف دل نیست
حرف یک حیرت‌زده است
که اندازۀ مهربانی تو
در ظرف کوچک ذهنش نمی‌گنجد.
تو این حرف‌ها را جدّی نگیر
و همین طور با من مهربان باش.
من با مهربانی‌های تو نفس می‌کشم.
مهربان بمان آقا! مهربان بمان.

#بهانه_بودن
#درس
#محسن_عباسی_ولدی