?استاد انصاریان
?از منظر قرآن کریم، یکی از کسانی که به مقام رفیع امامت دست یافته است، وجود ‏مبارک قهرمان توحید، حضرت ابراهیم خلیل(علیه السلام) است. امامت امیرمؤمنان( علیه السلام ) از ‏نظر حقیقت و واقعیت بر امامت حضرت ابراهیم( علیه السلام ) سبقت دارد، طبق نقل قرآن کریم، ‏او یکی از بزرگترین درخواست‌هایش این است که در زمره پیروان و شیعیان ‏امیرمؤمنان( علیه السلام ) قرار گیرد، ولی از نظر زمانی و تاریخی سال‌ها قبل از واقعه غدیرخم، ‏حضرت ابراهیم( علیه السلام ) به امامت رسیده است.‏
این منصب الهی، محصول پیروزی ابراهیم( علیه السلام ) در آزمایش‌های گوناگون در ‏عرصه‌های مختلف حیات پر فراز و نشیب زندگی او بود.‏
بعنوان نمونه، قرار گرفتن در آتش نمرودیان، جدایی میان او و خانواده، ذبح ‏اسماعیل( علیه السلام ) از نمونه‌های آزمایش الهی است که در قرآن کریم بدان اشاره شده است.‏
حضرت ابراهیم( علیه السلام ) پس از پیروزی در میدان‌های مختلف آزمایش الهی، توانست بر ‏سکوی پر افتخار رهبری و امامت بایستد. خدای متعال در این باره می‌فرماید:‏
‏{ وَ إِذِ ابْتَلى‏ إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ ‏إِماما }‏
‏«وهنگامى که پروردگار، ابراهیم را با وسایل گوناگونى آزمود، و او به خوبى از عهده ‏این آزمایشها برآمد، خدای متعال فرمود: اینک، من تو را امام و پیشواى مردم قرار ‏دادم»‏