♦️صبر، کاری عادی نیست تا انسان بتواند بدون تصمیم صبر کند…
?(وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ)?
? خدای سبحان در دنیا بسیاری از نعمتها و نیز فضایل فراوان و ملکات فاضله را ـ که البته بخشی از آنها به آخرت مربوط است ـ به عنوان #بشارت، به #صابران عطا می‌کند. راز این نکته آن است که صبر جزء #عزم_الأمور است: (وَاصْبِرْ عَلَی مَا أَصَابَکَ إِنَّ ذلِکَ مِنْ عَزِمِ الأُمُورِ)[1].

?توضیح اینکه، هیچ کاری بدون #تصمیم و #عزم و #اراده حاصل نمی‌شود و هر کار ارادی، هر چند ساده باشد مسبوق به اراده است؛ لیکن برخی کارها جزء عزم الأمور؛

? اراده‌ای که به اندک حادثه‌ای دگرگون می‌شود #صمیم و درون‌پُر نیست و تا محدوده اراده، درون‌پر نباشد آن را #تصمیم نمی‌گویند زیرا «صمیم»، شیء درون‌پُر است، از این رو سنگ مستحکمی را که در آن رخنه و شکاف نیست «صخره صمّاء» می‌گویند و دوستی را که در دوستی او خللی نیست «دوست صمیمی» می‌نامند و انسان ناشنوایی را که گوش او پر است و راه برای نفوذ آهنگ در آن نیست «اَصمّ» گویند.

? #صبر، کاری عادی نیست تا انسان بتواند بدون تصمیم صبر کند؛ زیرا هر لحظه باید زمام #نفس را بکَشَد تا مبادا تردید و #کراهت و مانند آن، مرکز تصمیم‌گیری وی را موهون کند و آن را به جَزَع وادارد،

?بنابراین، انسان #صابر، با صبر خود یکی از عزم الأمور؛ یعنی امور معزومه را محقق کرده است. البته به کسی «#صابر» گفته می‌شود که در همه حوادث دارای ملکه صبر بوده، این صفت برای او ثابت و مستمر باشد و به همین لحاظ، «صابر» صفت مُشْبِهه است؛

? اگر کسی تنها در یک حادثه صبر و تحمل کند او را صابر یا «#صبور» نمی‌نامند، بلکه درباره او می‌گویند: «صَبَرَ»، یا اگر در یک حادثه بی‌تابی کرد او را به صورت وصف «#جزوع» نمی‌نامند، بلکه به صورت فعل می‌گویند: «جَزَعَ».

?به هر تقدیر، به کسی بشارت نعمتهای الهی، اعم از دنیوی و اخروی، داده می‌شود که دارای «#ملکه_صبر» باشد، و«صابران» که از بشارت الهی برخوردارند صاحبان ملکه و وصف مستقرند؛ نه وصف حال.

?[1] . سوره لقمان، آیه 17.

?اسلام و محیط زیستْ - صفحه 215
?حضرت آیت الله جوادی آملی مدظله العالی