‍ صدای تو را آسمان ضبط می‌کند
و زمین در دل خودش نگه می‌‌دارد.
باد، کارش گوش دادن
به حرف‌های توست.
تو خودت اجازه داده‌ای به او.

پرنده‌هایی که روی درخت‌های خانه‌ات می‌نشینند
قلبشان پر شده از صدای تو
صدای نمازت
صدای مناجاتت
صدای گفتگو با دوستانت
و حتّی صدای بلند سکوتت.

برگ‌های این درخت‌ها
در گوششان
صدایی جز صدای تو را راه نمی‌دهند.
باد هم که می‌خواهد
از لابلای این برگ‌ها بگذرد
باید صدایی را که از تو ضبط کرده
پخش کند
تا اجازۀ عبور بیابد.

آقا!
اگر خودت دوست نداری
شب بخیری به من بگویی
به آسمان یا زمین
به باد یا پرنده‌های خانه‌ات
و اگر نه به یکی از این برگ‌ها بگو
هر شب
صدای شب بخیری را که
به یکی از دوستانت گفته‌ای
و آنها ضبط کرده‌اند
برایم پخش کنند.

هر شب اگر نه
یک شب در میان
و باز هم اگر نه
هفته‌ای، ماهی، سالی یک بار
باز هم نه؟
باشد فقط یک بار.
دوست دارم بشنوم
که تو چگونه به دوستانت شب بخیر می‌گویی.

#بهانه_بودن
#شب_بخیر
#محسن_عباسی_ولدی