?راه صحیح #دین_ شناسی آن است که پژوهش‏گر از طریق #عقل و با بحث‏های کلی #حکمت و #کلام، جهان و انسان را بشناسد و نیاز جامعهٴ بشری را برای تربیت، از راه ماورای طبیعت بررسی کند. همچنین تجرد روح و جاودانه بودن.

♦️مطالعهٴ دین از طریق #جامعه_شناسی، #آمارگیری، #تاریخ و #جغرافیا نمی‏ تواند حق یا باطل بودن دین معیّن را اثبات کند؛
♦️زیرا راه صحیح دین‏ شناسی، برهان #عقلی است و دین نیز یک حقیقت فطری و عقلانی محض است. مبادی دیگر مانند تاریخ، جغرافیا، اقتصاد، سیاست و… در قبول یا نکول جامعه، نسبت به دینِ شخصی اثر دارد، نه برای #اثبات حقّ یا باطل بودن دین معیّن.

?توضیح آن‏که راه صحیح دین شناسی آن است که پژوهش‏گر از طریق عقل و با بحث‏های کلی حکمت و کلام، جهان و انسان را بشناسد و نیاز جامعهٴ بشری را برای تربیت، از راه ماورای طبیعت بررسی کند. همچنین تجرد روح و جاودانه بودن آن را بررسی کند و بداند که دین، عهده‏ دار تغذیهٴ جان ملکوتی انسان است و نیز انسان را از بیکران تا بیکران به فیض خدا مرتبط می‏ کند تا بداند که دنیای مطلوب در برابر آخرت محدود است و نیز بداند #احکام دینی تأمین‏ کنندهٴ نیازهای دنیایی او محدود است و آن بخش‏هایی را که برای تأمین نیازهای نامحدود بشریت است و به جان ملکوتی انسان و #آخرت او مرتبط است، از نظر دور ندارد.

?اگر انسان از راه برهان عقلی محضْ دین را شناخت، می‏ تواند تشخیص دهد که کدام دین، حق یا باطل است و دیگر نمی‏ گوید که همهٴ #ادیان حقّ است یا هریک از ادیان، «فی‏ الجمله» حق است یا حقِّ مطلق نزد همگان است یا حقِّ مطلق نزد هیچ‏کس نیست و هر کس گوشه‏ ای از حق را گفته است.

?بیان حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی درباره راه صحیح دین شناسی

#دین_شناسی
#عقل_و_عمل