‍ #حضرت_آیت_الله_قرهی :
?مهمترین مطلب هم توسّل به آقا جان، امام زمان(روحی له الفداء) است،
چون هر کسی را به امام زمان خودش، امر کردند. به ایشان بیشتر متوسّل باشید. من بارها بیان کردم که هر ساعت، حداقل یک دعای سلامتی بخوانیم. چون آقا، حصن حصین است و اگر هزاران نفر هم بخواهند به انسان ضربه بزنند؛ چون در این حصن هستید، نمی‌توانند. البته دعا و مراقبه داشته باش، امّا بدان که در حصن حصینی.

لذا توسّل به آقا جان، حضرت حجّت، اصلاً چیز عجیبی است و برای انسان آرامش می‌آورد. از طرفی هم اعلان دوستی با آقا جان است که آقا جان، من با همه‌ی بدی‌هایم به شما ارادت دارم و شما را دوست دارم. به تعبیر عامیانه موقع خرید، خوب و بد را با هم می‌فروشند، آقا جان، من هم بین محبّینت، بد هستم، امّا همین که دعای سلامتی‌تان را می‌خوانم، اعلان حبّ است و إلّا نمی‌خواندم، من به شما علاقه دارم که هر ساعت دارم دعای سلامتی‌تان را می‌خوانم و هر شب هم قبل از خواب دقایقی با شما صحبت می‌کنم. درست است که چیزی نیست، امّا اعلان حبّ من به شماست. در عالم میلیاردها انسان هستند، چقدر اسم شما را به زبان می‌آورند؟! اصلاً شما را می‌شناسند؟! شما لطف و محبت و بزرگواری کردی و به من اجازه دادی اسم مبارکتان را بر زبان جاری کنیم، معرفت که نداریم، امّا حداقل اسم شما را می‌دانیم و حبّ شما در دلمان است. با همه‌ی بدی‌هایم، تو را دوست دارم و دلالت بر حبّم هم این است که هر ساعت دعای سلامتی‌تان را می‌خوانم.

سرمایه من، همین حبّ است و چیزی غیر از این ندارم. آن مطالبی که انجام می‌دهم، تکلیف است، روزه‌ام را باید بگیرم، نمازم را باید بخوانم و …، تکلیف است. امّا سرمایه‌ی من نیست. من سرمایه‌دار نیستم، فقیر فقیر هستم و سرمایه‌ من فقط حبّ به شماست و این را نمی‌توانید بگویید ندارم. می‌توانید بگویید: بد هستم، تسلیم هستم. می‌توانید بگویید: شیعه‌تان نیستم، تسلیم هستم. امّا نمی‌توانید بگویید: محبّت شما در دلم نیست!

دلالت بر حبّ من، همین است که هر ساعت به یاد شما هستم و اگر ساعتی هم فراموش کنم، قضایش را به جا می‌آورم. من شما را صدا می‌زنم، کسی را جز شما ندارم. در این دنیای وانفساه، هیچ ندارم، عمل که ندارم، کسی را هم ندارم، فقط شما را دارم، بعید می‌دانم کریمی مانند شما بخواهد من را رها کند.

«السلام علیک یا مولای یا بقیة الله»