حکمت سی وسوم
موضوع: افراط و تفریط ممنوع
کُنْ سَمَحاً وَلَا تَکُنْ مُبَذِّراً، وَکُنْ مُقَدِّراً وَلَا تَکُنْ مُقَتِّراً.
امام علیه السلام فرمود:
سخاوتمند باش و در این راه اسراف مکن و در زندگى حساب‏گر باش‏
و سخت‏گیر مباش
نکات:
مُبذّر از ماده «تبذیر» از ریشه «بذر» (بر وزن نذر) در اصل به معناى پاشیدن دانه است؛ معادل آن در فارسى امروز ریخت و پاش است
اسراف مصرف بى‏رویه و تبذیر اتلاف بى‏رویه است
«مُقتِّر» از ماده «تقتیر» در اصل به معناى تنگ گرفتن است وبه معناى بخیل و خسیس بودن است.
«مقدّر» از ماده تقدیر به معناى مدیریت صحیح اموال است که حد وسط در میان تبذیر و تقتیر است.

پیام ها:
1_اعتدال در بذل و بخشش‏هاى مالى امری ممدوح است
2-بسیارى از علماى اخلاق اسلامى، تمام فضایل اخلاقى را حد وسط در میان افراط و تفریط مى‏دانند. ازجمله فضیلت سخاوت است که در میان دو صفت رذیله قرار گرفته: اسراف و تبذیر، و بخل و تقتیر.
3-مسئله اعتدال حکمى عام است و ایثار حکمى خاص که مربوط به موارد معینى است.
4-اصل بر اعتدال در مسئله انفاق است و ایثار یک استثناست.
5-دستور به ایثار مربوط به جایى است که بخشش فراوان، نابسامانى فوق العاده‏اى در زندگى انسان ایجاد نکند