#به_قلم_خودم
#محرم
#آسیب_ها
#رویش
محرم آمد و در این بی رونقی بازار،بازار پرچم فروشان داغ است. موج پرچم‌ها دلها را بر باد داده است و باز هم بوی کربلا به مشام می‌رسد.
اشکی پرثواب از چشمها روانه می‌شود. داغ کهنه تازه می‌شود.
هیئت ها آماده‌ی پذیرایی از عزادارانند.
هیئت هایی بصیر که دل و خاطرمان از ایشان جمع است
و درعوضشان هیئت‌هایی که پُر شده از امام حسینِ غیر انقلابی… بسی دلمان را خون می‌کنند. آسیب شان به محرم و صفری که احیا‌کننده‌ی اسلام است،(همانی که امام راحل فرمود) جبران ناپذیر است.
همانهایی که شکم‌های عزادارانش تا خرتناق پر است
و گوشهایشان پر از اراجیف جاهلان شده و جایی برای شنیدن حق باقی نمی‌ماند.
این هدف گمشده‌ی (امر به معروف و نهی از منکر)قیام امام حسین‌علیه‌السلام را وصله‌ی ناجور می‌بینند و از آن سخنی به میان نمی‌آورند.
همین‌هایی که دنبال مد برای لباس عزا هستند.
همین‌هایی که شریفترین خون‌های ریخته شده در راه اسلام را دعوای قبیله‌ای می‌‌دانند.
همین هایی که با خرافات سر مردم را گرم می‌کنند.
اگر از این داغ و غصه جان بدهیم کم است.
چه کردیم که هدف گم شد؟!
یکی از دلایل اوضاع آشفته‌ی کشور، مغفول ماندن این هدف مقدس است.
به خودمان رسیدیم و از دیگری غافل ماندیم.
یادمان رفت نهی از منکر کنیم، زمانی که زیاده خواهی را دیدیم و خودمان هم زیاده خواه‌تر شدیم
و هزاران درد دیگر که مجال سخنم نیست.
حواسمان باشد، اگر یک ضربه به دین بزنیم، هزاران ضربه‌ی مهلک‌تر در انتظارمان است.
برخی از آنهایی که حجتند یا نشانه‌اند از اصل غافل ماندند.
مابه عنوان مسلمان برای دفاع از حیثیت دین وظیفه داریم، اسلام هنوز هم در خطر است.