#حضرت_آیت_الله_قرهی_مدظله_العالی:
✨باب الحوائج، حضرت موسی بن جعفر (علیه الصلاه والسلام)در رابطه با آنان که اعتقادشان به امامت در زمان غیبت، بیشتر از آن کسانی است که در زمان ظهور امام، مانند امیرالمؤمنین و دیگر ائمه هدی بودند و ادراک دارند، می فرمایند: «طوبی لهم، ثم طوبی لهم، ثم طوبی لهم و الله! هم معنا و فی درجتنا یوم القیامة». خوش به حال آنان، آن ها با ما و در همان درجه ی ما در روز قیامت هستند!
درست است که اصلاً بودن با ائمه خیلی مهم است، اما حضرت می فرمایند: در همان درجه ای هستند که من موسی بن جعفر به عنوان امام دارم. چرا؟ چون آن ها فهمیدند که امامت یعنی چه و اصلاً خدا امامت را برای آنها قرار داده و بدون امامت، انسان به هیچ جا نمی رسد و ناقص خواهد بود و اگر ناقص باشد، ابتر است و به جای این که رشد کند و الیه راجعون شود، سقوط می کند.
چون للهیت انسان محقّق بوده و الیه راجعونیتش باید درست شود، اما آن کس که لله بودن خود را نفهمد، طبیعی است برای الیه راجعونی خودش هم قدم برنمی دارد. اشکال کار این جاست، لله بودن خود را ادراک نکردیم و برای همین، برای الیه راجعونیت، قدم برنمیداریم که طریقش، امامت است. این الیه راجعون بودن، موقعی محقّق می شود که ادراک لله بودن برای انسان، محقّق شود.