طعم صلوات
یک روز که پیغمبر
ازگرمی تابستان
همراه علی می رفت
در سایه نخلستان

دیدند که زنبوری
از لانه خود زد پر
آهسته فرود آمد
بر دامن پیغمبر

بوسید عبایش را
دور قدمش پر زد
بر خاک کف پایش
صد بوسه دیگر زد

پیغمبر از او پرسید:
“آهسته بگو جانم
طعم عسلت از چیست؟
هرچند که می دانم…”

زنبور جوابش داد:
“چون نام تو می گویم
گل می کند از نامت
صد غنچه به کندویم

تا یاد تو را هر شب
چون گل به بغل دارم
هر صبح که برخیزم
در سینه عسل دارم

از قند و شکر، بهتر
خوش تر ز نبات است این
طعم عسل از من نیست
طعم “صلوات” است این…

از جوخه های مرگ
دیگر عجیب نیست که گلها، میل چمن نداشته باشند
وقتی که ساقه های گل سرخ ، سر در بدن نداشته باشند

در گوش غنچه ها چه صدایی است ، جز رعد و برق های پیاپی
پس باید آرزوی شکفتن ، در این چمن نداشته باشند

غسالخانه ای شده دنیا ، آمیخته به نفحه کافور
باید هم آهوان گریزان ، مشک ختن نداشته باشند

در بارش مداوم موشک ، آبی برای شستن خون نیست
دیگر چه غم اگر که شهیدان ، حتی کفن نداشته باشند

وقتی که دختران حلب را ، سوزانده اند زنده در آوار
دیگر چرا قبایل خونخوار ، میل یمن نداشته باشند؟

آوارگان چرا نگریزند، از مرزها به سینه امواج؟
وقتی میان معرکه راهی ، جز گم شدن نداشته باشند

چون کودکی گرفته ام از ترس ، با هر دو دست صورت خود را
از جوخه های مرگ بخواهید ، کاری به من نداشته باشند!


✍ افشین علا، آبان 95

?برای کودکان مظلوم سوریه ?

⚡️شام شیمیایی ⚡️


سمپاش جای موش به موشک ها
سم داد و او خوراند به کودک ها

در شام شیمیایی شان آرام
خوابیده اند مثل عروسک ها

دیشب بلای جان محل بودند
امشب چه ساکتند وروجک ها!

دنیای کور چشم خودش را بست
بر روی زخم و تاول و کورک ها

بر ماهیان خسته که جان دادند
لب تشنه روی ساحل پولک ها

ای سوت جنگ! لال بمیری کاش
تا کودکان دمند به سوتک ها

آدم بزرگ ها! به چه مشغولید؟
باید نفس رساند به کوچک ها…


✍ افشین علا، فروردین 95

نیمه ی ماه رجب از راه دارد میرسد
کربلای ما چه شد؟ دستم به دامان نجف

#علی_اکبر_لطیفیان