نیمه ی ماه رجب از راه دارد میرسد
کربلای ما چه شد؟ دستم به دامان نجف

#علی_اکبر_لطیفیان

بعضی‌وقت‌ها آدم‌ها
با نگاه حرف می‌زنند.
حرف‌هایی که گفتنش
ساعت‌ها طول میکشد،
با یک نگاه منتقل می‌شود.

[سیدناصر حسینی‌پور | پایی که جاماند | ص10٤]

همه به شما می‌گویند :

امیدوارم سال خوبی داشته باشید
ولی من می گویم :
امیدوارم سال خوبی را برای خودتان خلق کنید !
به فکر آمدن روزهای خوب نباشید ؛ آنها نخواهند آمد …
به فکر ساختن باشید ؛
روزهای خوب را باید ساخت !

روزهای پیش رویتان بی نظیر…

?????????
معانی الشهور القمریّة
1️⃣محرَّم : سُمّی بذلک لأنّ العرب قبل الإسلام حرّموا القتال فیه .
2️⃣صفر : سُمّی بذلک لأنّ دیارالعرب کانت تَصفرُ فیه أی تخلو من أهلها ؛ لخروجهم فیه منها لیبحثوا عن الطعام والکلأ و یُسافروا هَرَبا من حَرّ الصَّیف .
3️⃣ربیع الأوّل : سُمّی بذلک لأنّ تسمیته جاءت فی الربیع فلزمه ذلک الاسم .
4️⃣ربیع الآخر : سُمّی بذلک لأنّ تسمیته جاءت فی الربیع أیضا فلزمه ذلک الاسم ، و یقال فیه « ربیع الآخر » و لا یقال « ربیع الثانی » لأنّ الثانی یوحی بوجود ثالث ، بینما لا یوجد غیر ربیعین .
5️⃣جمادَی الأولی : سُمّی بذلک لأنّ تسمیته جاءت فی الشتاء ، حیث یتجمّدُ الماء فلزمه ذلک الاسم .
6️⃣جمادَی الآخرة : سُمّی بذلک لأنّ تسمیته جاءت فی الشتاء أیضا ، فلزمه ذلک الاسم . و یقال فیه «جمادی الآخرة » و لا یقال « جمادی الثانیة » لأنّ الثانیة توحی بوجود ثالثة ، بینما لا یوجد إلّا جُمادیان .
7️⃣رجب : سُمّی بذلک لأنّ العرب کانوا یعظّمونه بترک القتال فیه ، یقال : رجب الشیء أی هابَه وعظّمه .
8️⃣شعبان : سُمّی بذلک لأنّ العرب کانوا یتشعّبُون فیه أی یتفرّقون للحرب و الإغارة بعد قعودهم فی شهر رجب .
9️⃣رمَضان : سُمّی بذلک اشتقاقا من الرَّمضاء ، حیث کانت الفترة التی سُمّیت به شدیدة الحرّ ؛ یقال رمضت الحجارة … إذا سَخَنت بتأثیر الشمس .
?شوّال : سمّی بذلک لأنّ تسمیته جاءت فی فترة تشوّلت فیها ألبان الإبل « أی : نقصت و جفّ لبنها ».
1️⃣1️⃣ذو القِعدة : سُمّی بذلک لأنّ العرب کانوا یقعُدون فیه عن الحرب و القتال علی اعتباره من الأشهُر الحُرُم.
2️⃣1️⃣ذو الحِجّة : سُمّی بذلک لأنّ العرب عرفوا الحج و زیارة الکعبة فی هذا الشهر .

? آداب مهمانی
?در مثل های زیبای فارسی است که: «رسیده، رسیده خورد»، یا اینکه: «مهمان، هر که باشد، در خانه هر چه باشد». 1

?چیزی به نام «حفظ آبرو» یا «حیثیت»، برای برخی چنان تکلف آور و مشقت بار است که برای آن خود را به زحمت های بسیار دچار می کنند و به هر قیمتی شده از مهمان پذیرایی می کنند، مبادا که آبرویشان برود. البته توقعات نابجای برخی مهمانان هم در این مساله دخالت دارد.

? رفت و آمدهای هزینه ساز و خرج تراش و تکلف آور، سبب کاهش دید و بازدیدها و مهمانی ها و موجب قطع رابطه ها یا کاهش و سردی آن می گردد.

? درسی از امیر مؤمنان علیه السلام بیاموزیم:
مردی حضرت علی علیه السلام را به خانه دعوت کرد. حضرت فرمود: به سه شرط می آیم. آن مرد پرسید: آن شرایط چیست ؟ امام پاسخ داد:
✔️یکی اینکه از بیرون خانه چیزی برایم تهیه نکنی.
✔️دوم آنکه آنچه را در خانه داری، پنهان و ذخیره نسازی (هر چه داری بیاوری).
✔️سوم آنکه به خانواده ات اجحاف و فشار وارد نیاوری.

مرد گفت: باشد، می پذیرم.
حضرت قبول کرد و مهمان خانه او شد. 2

?این حدیث، درسهای عظیم و نکات ظریفی را بیان می کند. بعضی ها به خانواده و همسر خویش زحمت بسیار می دهند و تهیه بساط و مواد یک سفره و پخت و پز را به او تحمیل می کنند تا یک مهمانی آبرومند برپا شود. زحمتش را خانم می کشد، ولی پزش را آقا می دهد. این نوعی ستم به خانواده است و روا نیست که از سوی مرد انجام گیرد.

?در مهمانی رفتن، هم مهمان نباید متوقع باشد که برای او چنین و چنان کنند و به «ماحضر» - هر چه که موجود است - قانع باشد، و هم صاحبخانه خرجی را بر خود و رنجی را بر عیال، تحمیل نکند.

?رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: «مهمان تا دو شب مورد اکرام و پذیرایی قرار می گیرد. اگر شب سوم فرا رسید، دیگر او از اهل خانه محسوب می شود، هر چه که بود، می خورد.» 3

?نیز از آن حضرت روایت است:
«به خانه دیگری چنان وارد نشوید و مهمانی نروید که چیزی نداشته باشند تا خرج و انفاق کنند.» 4
این برای حفظ آبرو و عزت صاحبخانه است که نزد مهمان شرمنده و سرافکنده نشود.

?در ضرب المثل های فارسی است که: «مهمان دیروقت (یا: ناخوانده) خرجش به پای خودش است.»


1. امثال و حکم، دهخدا، ج 4، کلمه مهمان
2. بحارالانوار (چاپ بیروت)، ج 72، ص 451، حدیث 4
3. وسائل الشیعه، ج 16، ص 456
4. وسائل الشیعه، ج 16، ص 456