من هیچم
ولی هیچی که تو را دارد
تو مال منی
تو همه چیزی
من هیچِ «همه‌چیز» دارم.
چقدر می‌چسبد به آدم
این طور هیچ بودن.

هیچِ همه‌چیزدار
اگر هم یک تناقض باشد
زیباترین تناقض عالم است.
اصلاً این تناقض
ثابت می‌کند
که اجتماع نقیضین محال نیست.

و چه جالب است
این تناقض زیبا:
من اگر کمی از حس هیچ بودن خالی شوم
تو از من دور می‌شوی.
باید هیچ بود
تا تویِ همه چیز را داشت.