✅| یک عمر زندگی می‏کنیم بدون تقوا و عمل، بعد وصیت می‏کنیم که ما را ببرند در نجف دفن کنند، کارمان درست می‏شود!!

?اسلام بست ندارد. در قدیم بست بود و خوب شد آن بستها ور افتاد. کسی که جرمی مرتکب می‏شد و مأمورین می‏خواستند او را بگیرند، می‏رفت به خانه یک مرد متنفّذ، یک عالم روحانی و آنجا می‏نشست و هیچ قدرتی نمی‏توانست او را از بست خارج کند.

?جرم مرتکب شده بود و به حکم قانون عرفی و قانون شرعی باید محاکمه و مجازات شود، ولی نه، آقا رفته در فلان خانه بست نشسته و چه کسی جرئت می‏کند او را از بست بیرون بیاورد؟ ما خیال می‏کنیم در دستگاه الهی هم از این بستهای موهوم وجود دارد! نه، این جور نیست.

?قسم به خود حسین بن علی علیه السلام این جور نیست. قسم به خود حضرت رضا علیه السلام این جور نیست. اصلًا این خلاف فکر حسین بن علی علیه السلام است، خلاف فکر علی بن ابی‏طالب علیه السلام است، خلاف فکر حضرت رضا علیه السلام است.

?آنها در همه عمرشان و در زندگی خودشان این حرفها را نپذیرفتند، آیا در مماتشان می‏پذیرند؟! شما وقتی‏ نهج‏البلاغه‏ را مطالعه می‏کنید می‏بینید در این کتاب دو مطلب است که مرتب تکرار می‏شود: تقوا و عمل.

?ما چشمهایمان را می‏بندیم و می‏گوییم اینها را قبول نداریم. ما نه به تقوا اعتقاد داریم و نه به عمل، یک عمر زندگی می‏کنیم بدون تقوا و عمل، بعد وصیت می‏کنیم که ما را ببرند در نجف دفن کنند، کارمان درست می‏شود!!

? #شهید_مطهری
?احیای تفکر اسلامی، ص 46

امام زین العابدین علیه السلام در سفارش به فرزند بزرگوار خود حضرت باقر علیه السلام فرمودند:
?فرزندم ! از همنشینى یا رفت و آمد با احمق بپرهیز و از او دورى کن و با وى همسخن مشو ؛
?زیرا آدم احمق، غایب باشد یا حاضر، پست و فرومایه است
?هرگاه زبان به سخن گشاید حماقتش او را رسوا کند
?و هرگاه خاموش شود به دلیل ناتوانى در سخن گفتن باشد
?اگر کارى کند خرابى به بار آورد
?و چون مسؤولیتى به عهده گیرد آن را تباه سازد
?نه علم خودش به کار او مى آید و نه دانش دیگران سودش مى رساند
?به سخن خیرخواه خود گوش نمى دهد
?و همنشینش از دست او آسوده نیست
?مادرش آرزوى مرگ او را دارد
?و همسرش آرزوى از دست دادن او را
?و همسایه اش آرزوى رفتن از همسایگى اش را
?و همنشینش آرزوى خلاصى از همنشینى او را.
?اگر در مجلسى کمترین فرد مجلس باشد بالاتر از خود را به رنج افکند
?و اگر بالاترین فرد باشد فرو دستان خود را به فساد و تباهى کشاند .
الأمالی طوسی: 613 / 1268.

? ارزش عمر
? مشهور آسمان(خاطراتی از استاد علی صفایی حائری)

يك طلبه شيرازى، از مريدان حاج شيخ تعريف كرد: از وقتى شيخ در حادثه كوچكى هشدارى به موقع داد به ارزش عمر و وقت پى بردم.

روزى در باغ، مرغى را به سيخ كشيده، كباب كردم و بر سر سفره آوردم. اصولا در اين جور كارها زياد وقت مى‌گذاشتم و به اصطلاح اهل عيش و بزم مباح بوديم. و در حالى كه از كار خودم بسيار راضى و خشنود بودم ناگهان شيخ فرمود: پول دادى مرغ گرفتى، عمر مى‌دهى چه مى‌گيرى؟
آن جمله بر ديوار غفلت روحم كوفته شد.

امام سجاد(ع) مى‌فرمايد: «الهى نبهنى لِذكرك فى اوقات الغفله و استعملنى بطاعتك فى ايام المهله »؛ خدايا! مرا در اوقات غفلت براى ذكر خود بيدار
كن و در ايام مهلت در طاعت خود به كارگير.

✳️ تحلیل شهید صدر از نحوه مبارزه امام سجاد(علیه السلام)

? اگرچه تسلط بر قلمروهای گسترده، مسلمانان را به یکی از ابرقدرت‌های سیاسی و نظامی جهان تبدیل کرد اما آنان را خارج از حوزه‌ی مسائل سیاسی و نظامی با دو خطر بزرگ مواجه نمود که لازم بود با قدرت با آن‌ها مقابله شود.

? اولین خطر، تأثیرپذیری مسلمانان از فرهنگ‌ها، سنت‌ها و شرایط اجتماعی گوناگون ملت‌هایی که فوج فوج به اسلام می‌پیوستند از طریق تعامل با آنان بود. در این شرایط باید #کار_علمی انجام می‌شد تا به مسلمانان تأکید شود تفکر و هویت تشریعی ویژه‌ی برآمده از کتاب و سنت است که اصالت دارد. یک جنبش نرم‌افزاری اجتهادی لازم بود تا افق‌های ذهن آنان را در این زمینه بگشاید تا بتوانند مشعل کتاب و سنت را همچون یک مجتهد بصیر و تلاش‌گرِ تیزهوش به دوش کشند؛ مشعلی که مجتهد می‌تواند برای استنباط هر مسئله‌ای در هر زمینه‌ای از آن استفاده کند.همچنین باید هویت اسلامی کاشته و بذرهای اجتهاد پاشیده می‌شد. این همان کاری است که #امام_علی_بن_الحسین(علیه السلام) به آن مبادرت کرد.

? دومین خطر، موج #رفاهی بود که در پی آن فتوحات پردامنه، جامعه‌ی اسلامی را فرا گرفته بود. امام علی بن الحسین این خطر را احساس و درمان آن را آغاز کرد. وی دعا را شالوده‌ی این درمان قرار داد. این #صحیفه‌_سجادیه‌ای که اکنون در دست توست نتیجه‌ی آن تلاش است. در سیره‌ی امام نقل شده که ایشان هر جمعه برای مردم خطبه می‌خواند و نصیحت‌شان می‌کرد، آنان را از گرفتار شدن به #دنیا پرهیز می‌داد، به کارهای اُخروی تشویق‌شان می‌کرد و این قطعه‌های هنری و رنگارنگ دعا، حمد و ثنا را که تجسم بندگی خالصانه‌ی خداوند هستند، خود برایشان قرار داد